Το «Γνώθι σαυτόν» είναι το κλειδί με το οποίο ανοίξαμε και εισήλθαμε μέσα στον εαυτό μας.

Εισήλθαμε σε μία χώρα πρωτοφανή για εμάς, παρά το ότι ήταν η αρχική μας πατρίδα, από την οποία εξοριστήκαμε. Η χαμένη πατρίδα, ο ονειρεμένος παράδεισος, ξεκινά από μέσα μας και ονομάζεται ψυχικός κόσμος. Η γνωριμία, λοιπόν, με τον εαυτό μας είναι το σύνθημα του επαναπατρισμού.

Το να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του είναι το δυσκολότερο πράγμα υπό τον ουρανό. Μπορεί όμως να είναι και το ευκολότερο, αρκεί να διαθέσουμε τη θέληση. Ο Θεός ζητά μόνο τη θέληση από εμάς και Αυτός μας προσφέρει τα μέσα. Εκείνος ο οποίος δε γνώρισε τον εαυτό του, δεν γνώρισε τίποτα στη ζωή. Ένα στράτευμα, χάρη της ασφάλειάς του, έχει εμπροσθοφυλακή και κάνει την αναγνώριση του εδάφους. Για τον άνθρωπο, η μεγαλύτερη ασφάλεια είναι η αναγνώριση του εδάφους της ψυχής του.

Εδώ πλέον, εισερχόμενοι στο θέμα μας και κατ’ ανάγκη, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το «Γνώθι σαυτόν» του Σωκράτη, ο οποίος υπήρξε ο ο προεκραγής σπινθήρας του Χριστιανισμού. Ο Μεγάλος αυτός πρόγονος μας δόξασε την πατρίδα του όσο κανείς άλλος. Ο Σωκράτης υπήρξε ο πατέρας των ελληνικών φώτων, τα οποία μεταδόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Άσχετα βέβαια αν το «Γνώθι σαυτόν» του Σωκράτη είναι προϊόν διαφορετικών συνθηκών από εκείνες που παρήγαγαν το Χριστιανικό «Γνώθι σαυτόν». Αυτό συμβαίνει, διότι την εποχή εκείνη επικρατούσε πολύ διαφορετική ηθική από την ηθική του Χριστιανικού. Παράδειγμα:Η μεγαλύτερη αρετή για τον Σωκράτη ήταν ο καλός εγωισμός, η ανδρεία, και η φιλοπατρία. Επάνω σε αυτή την ηθική έκανε ο Σωκράτης την κριτική του και έβγαλε το «Γνώθι σαυτόν», ενώ εμείς το εξάγουμε υπό το πρίσμα της Χριστιανικής ηθικής. Το «Γνώθι σαυτόν», όμως, ούτως ή άλλως, έχει τον ίδιο σκοπό.

Το «Γνώθι σαυτόν» έχει ως σκοπό να παρουσιάσει τις δύο αντιμαχόμενες δυνάμεις που συνυπάρχουν μέσα στον άνθρωπο και οι οποίες δημιουργούν τον διχασμό του «εγώ». Από την υποτίμηση της αξίας του «εγώ» πηγάζουν το αίσθημα της μειονεξίας, της κατωτερότητας, της δουλειάς, το άγχος, η αγωνία, ο φόβος. Από την υπερεκτίμηση της αξίας του «εγώ» πηγάζουν η θρασύτητα, η αδικία, η αρπακτικότητα, η εγκληματικότητα.
Από την ορθή εκτίμηση της αξίας του «εγώ» πηγάζουν η αυτοπεποίθηση, το θάρρος, η διόραση, η διαίσθηση, η διακοή. Είναι ότι υπάρχουν λεπτότερες και τελειότερες αισθήσεις.

Αυτός που δεν γνώρισε τον εαυτό του, δεν γνώρισε ούτε τον Θεό, διότι ο Θεός κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, κατά τον απόστολο Παύλο, ο οποίος λέει: «Ναός του Πνεύματος του Αγίου είναι το σώμα μας και εκείνος που θα φθείρει το ναό του Θεού, θα φθείρει και τούτον ο Θεός».
Εκείνος λοιπόν που δε γνώρισε τον εαυτό του, δε γνώρισε τον Θεό ούτε τον διάβολο, αλλά πολύ περισσότερο δεν γνώρισε τον άνθρωπο και δεν απέκτησε το μέγα προσόν της ανθρωπογνωσίας. Έτσι αποτυγχάνει στη ζωή του, πέφτει έξω στους υπολογισμούς του, ιδίως κατά τη γνωριμία του με τους άλλους ανθρώπους.

Μέσα στον άνθρωπο συνυπάρχουν δύο δυνάμεις συνεχώς αντιμαχόμενες και αλληλοσυγκρουόμενες, η δύναμη του αγαθού και η δύναμη του πονηρού: Δυο δυνάμεις που συνυπάρχουν μέσα στον άνθρωπο και οι οποίες διχάζουν το «εγώ» του, διχάζουν τη συμπεριφορά του. Για παράδειγμα: η ικανότητα και η ανικανότητα, η δραστηριότητα και η αδράνεια, το προτέρημα και το ελάττωμα, η σύνεση και το θάρρος, η θεληματικότητα και η αβουλία, η ηθικότητα και η ανηθικότητα, η νευρικότητα και η νηφαλιότητα, η αρετή και η κακία κ.ά.

Γενικά βλέπουμε να βρίσκονται σε πάλη και εναλλαγή τα αντίθετα μέσα μας.

Η Αυτογνωσία βρίσκεται στο λεπτό αλλά και δύσκολο αυτό έργο να καθορίσει το βαθμό εκδήλωσης της κάθε αντίθεσης μέσα μας.

Να γνωρίσει τα όρια του. Να γνωρίσει τις δυνατότητές του, αλλά και τις αδυναμίες του. Εξαιτίας της περιορισμένης γνώσης του εαυτού μας που έχουμε, μας είναι δύσκολο να πάρουμε ορθολογικές αποφάσεις, γενικά σε κάθε περίπτωση που πρέπει να πάρουμε μια σημαντική απόφαση για το μέλλον μας λόγω των εσφαλμένων εκτιμήσεων για τον εαυτό μας. Δηλαδή, της απουσίας του «Γνώθι σαυτόν».

«Διότι εάν διεκρινομεν εαυτούς, δεν ηθελόμεν κρίνεσθαι» (Α’ Κορ. κεφ. ια’, εδάφ. 31). Εννοεί ότι εάν είχαμε το «Γνώθι σαυτόν» και διαχωρίζαμε «πονηρόν τε και αγαθόν», δεν θα ταλαιπωριόμασταν ούτε θα κρινόμασταν από τα έργα μας τα πονηρά. Αλλά θα μπορούσαμε ν’ αποβάλουμε το πονηρόν και να ενδυθούμε το αγαθόν.
«Εξελθείτε (ο λαός μου) εκ μέσου αυτών και αποχωρισθήτε, λέγει Κύριος, και μη εγγίσητε ακαθαρτόν (αμαρτία), και εγώ θέλω σας δεχθεί, και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» (Β’ Κορινθ. κεφ. ς’, εδάφ. 17-18).

Τα άνομα έργα που κάναμε θα τα απορρίψουμε, η μνήμη του καλού και του κακού θα υπάρχει. «Επειδή θέλομεν ουχί να εκδυθώμεν, αλλά να επενδυθώμεν, διά να καταποθη το θνητόν υπό της ζωής» (Β’ Κορινθ. κεφ. ε’, εδάφ. 4). Για παράδειγμα, σε ένα ποτήρι με νερό το οποίο είναι γεμάτο με σκουπιδάκια, δεν παίρνουμε τη τσιμπίδα για να αφαιρέσουμε τα σκουπιδάκια αυτά ένα-ένα, αλλά βάζουμε το ποτήρι με το νερό κάτω από το τρεχούμενο γάργαρο νερό της βρύσης, έως ότου το καθαρό νερό γεμίσει και πετάξει έξω από το ποτήρι τα σκουπιδάκια.

Όταν ερευνήσεις τον εαυτό σου, θα δεις ότι κι εσύ είσαι του ιδίου φυράματος με τον αδερφό σου. Η τροφή του πιστού είναι οι καρποί του Πνεύματος του Αγίου. «Ο μη εργαζόμενος, μηδέ εσθιέτω». «Η Βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών» (Λουκ. κφ’, ιζ’, εδ. 21). Έτσι, η Βασιλεία είναι εκεί όπου τα όνειρά μας πραγματοποιούνται.

Επομένως ο άνθρωπος αγιάζει τον χώρο και όχι ο χώρος τον άνθρωπο. Λέγοντας Βασιλεία εννοούμε να βασιλέψει ο Χριστός στη ζωή μας. Μέσα μας είναι ο παράδεισος και η κόλαση. Μαζί πηγαίνουν αυτά, ποιος θα πάρει την πλειοψηφία για να μας διευθύνει; Γιατί καμιά φορά βλέπουμε ο ίδιος μας ο εαυτός μεταπηδά από τον παράδεισο στην κόλαση, από την αγάπη στο μίσος, από την καλή πρόθεση στην κακή, τη μία στιγμή είναι χαρούμενος, την άλλη στεναχωρημένος.

Ο άνθρωπος μπορεί να ελέγξει το θυμό του, αν αντιδράσει στα πρώτα 7 δευτερόλεπτα κι απασχοληθεί με κάτι άλλο. «Νικά δια του αγαθού το πονηρό».

Να μάθουμε να φροντίζουμε να ανοίγουμε την πόρτα της ψυχής μας, να παραχωρήσουμε τον εκ του Θεού προορισμένο χώρο, για να εισέλθει και να εγκατασταθεί μόνιμα εντός μας ο Βασιλέας της Θείας Αγάπης και της Αιώνιας Ευτυχισμένης Ζωής.

Λογική – Συναίσθημα, Αγάπη – Πίστη:
51% – 49%, 51% – 49%
Σύνεση – Θάρρος:
51% – 49%

Όταν ρώτησαν τον Σωκράτη να δώσει τον ορισμό τού μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για τη συσσώρευση γνώσεων· η μόρφωση, είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς. Οι πιο συχνές συμπεριφορές, θα λέγαμε, καθορίζουν την προσωπικότητά μας. Συνεπώς, η αυτογνωσία βρίσκεται στο λεπτό αλλά και δύσκολο αυτό έργο να καθορίσει τον βαθμό εκδήλωσης της κάθε αντίθεσης με ακρίβεια.

«Αυτός είναι η Ειρήνη ημών, όστις έκαμε τα δύο εν και έλυσε το μεσοτοίχιον του φραγμού, καταργήσας την έχθραν διά να κτίσει εις εαυτόν τους δύο εις ένα νέον άνθρωπον φέρων ειρήνη, και να συνδιαλλάξει αμφότερους εις εν σώμα προς τον Θεόν» (Εφεσ. β’ 14-22).

Άρα λοιπόν, ρυθμίζουμε τις αντιθέσεις μέσα μας ώσπου να προκύψει ένας νέος, τρίτος άνθρωπος με νέα ιδιότητα, νέο όνομα και ταυτότητα.

Ο Τριαδικός άνθρωπος είναι σαφέστατα πιο γρήγορος, πιο ρεαλιστής, πιο αποτελεσματικός, πιο αισιόδοξος.
Ο Διάδικος, μακράν απέχει από τον Τριαδικό· υποκειμενικός στις εκτιμήσεις του, πέφτει συχνά σε σφάλματα, αποθαρρύνεται, αποτυγχάνει. Ο Διάδικος κυμαίνεται μεταξύ της υπερβολής και της έλλειψης, δημιουργώντας έντονα πάθη και προβλήματα.

Το κοστούμι δεν το θέλουμε ούτε μεγάλο αλλά ούτε και μικρό – το θέλουμε ακριβώς στα μέτρα μας. Τη φωτιά τη θέλουμε ακριβώς για να μαγειρέψουμε το φαγητό. Ο Τριαδικός είναι αυτός που χωρίζει το πράγμα σε τρία μέρη, ενώ ο Διάδικος το χωρίζει σε δύο. Ο Τριαδικός συνθέτει, συγκλίνει τις δύο απόψεις σε μία νέα άποψη που συγγενεύει και με τις δύο πλευρές. Ο Τριαδικός δημιουργεί τον διαχωρισμό των πραγμάτων και την ανεύρεση της αλήθειας που υπάρχει μέσα σε αυτά.

Στους δύο φίλους, ο τρίτος καλείται ως ο εξυπνότερος, διότι είναι αντικειμενικός, είναι ακριβής, είναι πραγματικός.

Θέση- Αντίθεση- Σύνθεση

Αυτή η ιδια αρχή αποτελεί και τη μεθοδολογία σήμερα για κάθε θέμα, είτε αυτό είναι πολιτικό, ειτε επιχειρησιακο, ειτε πνευματικο η επιστημονικο. Παράδειγμα στη πολιτική με την αναταραχή των ψήφων δημιουργούνται νέες κυβέρνησης, στα πνευματικά ρυθμίζοντας τις αντιθέσεις μέσα μας διαμορφώνεται ένας νέος άνθρωπος, στο επιχειρησιακο στις εκτιμήσεις των καταστάσεων των πολεμικών επιχειρήσεων προκειμένου να ληφθεί η ορθή απόφαση, στο επιστημονικο με την αναταραχή των ηλεκτρονίων και των πρωτονιων του ατόμου   δημιουργούν ενα νεο προϊόν, όπως και εμεις μη ξεχνάτε είμαστε ενα “προϊόν¨ της τυχαίας διαταξεις των γονιδίων των γονιών μας.

Προσόντα αγωνιζομενου:
1) Κρίσις και αντίληψης ισχυρά
2) Καρδια πύρινη
3 )Δραστηριόοτης ακατάβλητη
4) Θέληση χαλύβδινη
5) Φύση συναισθηματική
6) Οξεία ηθική παρατηρητικότης
7) Ετοιμότης και ευστροφία
8) Δημιουργικότης και πρωτοτυπία
9) Οργανωτική ικανότης σπάνια
10) Δεξιότης του αρχείν και κυβερνά τον εαυτό του.

Ας ετοιμάσουμε τους εαυτούς μας, για να γίνουμε άξια όργανα της μεγάλης βουλής του Θεού. Να γίνουμε ακρογωνιαίοι λίθοι, για να χρησιμεύσουμε στη μεγάλη οικοδομή του Θεού. Ας γίνουμε Κτίστες του Καινούριου Κόσμου και ας μιλήσουμε και με τα έργα μας στον συνάνθρωπό μας.

Ολοι μας έχουμε κάτσει σε μια θέση με πανοραμική θέα. Χρειάζεται να δούμε τη ζωή μας πιο πλατιά απο άλλη οπτική γωνία.

Πολλές φορές οι άνθρωποι παραμένουμε παγιδευμένοι μέσα στις απόψεις, τις συμβάσεις, τις προκαταλήψεις και τις πεποιθήσεις μας. Ο φόβος και η αμφιβολία καθορίζουν τις ζωές μας. Μένουμε εγκλωβισμένοι στον κόσμο που έχουμε δημιουργήσει. Πιστεύουμε ότι μόνο εμείς κατέχουμε την αλήθεια. Αν διευρύνουμε, όμως, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αν ανοίξουμε τους ορίζοντες μας, τότε η καθημερινή ζωή μας θα γνωρίσει την πληρότητα.