Αν με ρωτάς, θέλεις να ζήσεις για πάντα;

Η απάντηση είναι ναι. Γιατί; Γιατί είναι καλύτερα να ζεις παρά να πεθάνεις!

Αιώνια ζωή και αιώνια νιάτα σε μία κοινωνία όπως η σημερινή δεν στέκουν. Το “μαργαριτάρι” λοιπόν της κοινωνικής και πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπου θα είναι μια κοινωνία, η οποία θα στηρίζεται στην ενότητα, στην αγάπη, στην ομόνοια και στη διάθεση για κοινή πρόοδο! Προσευχόμαστε για την ενότητα του Χριστιανικού κόσμου στο σύνολό του, ώστε να επικρατήσει η φιλαδελφική συγγένεια, η αγία χριστιανική ζωή, η μακροημέρευση και η παράταση της νεότητας, έως το σημείο της αφθαρτοποίησης της νεότητας.

Οραματίζομαι έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα έχουν αγάπη μεταξύ τους, θα είναι πράοι, πιστοί, ενθουσιώδεις, συνεργάσιμοι, πανεπιστήμονες, άφθαρτοι και αιώνιοι στη Βασιλεία του Θεού της Αγάπης.

Δε βλέπουμε, βέβαια, ακόμη τον κόσμο που οραματιζόμαστε, τον κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι μία ψυχή, μία καρδιά, ένα φρόνημα και θα λένε όλοι το ίδιο, όπου θα είναι υγιείς κι ευτυχισμένοι. Έναν κόσμο, όπου ο άνθρωπος θα είναι κατεξοχήν άνθρωπος, που θα γνωρίζει ποιος είναι, από πού έρχεται και ποιος είναι ο προορισμός του. Αυτός ο άνθρωπος είναι κυρίαρχος της γνώσης και της ζωής, άρχοντας στον κόσμο της Δημιουργίας. Είναι όμως αυτή η εικόνα που παρουσιάζει ο άνθρωπος;

Βλέπουμε κάθε μέρα να πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι πάνω στον πλανήτη από ασθένειες, πείνα, κακουχίες και ατυχήματα. Ο άνθρωπος φαίνεται να είναι έρμαιο του εαυτού του και της κοινωνίας στην οποία ζει. Έρμαιο των παθών και των αδυναμιών των δικών του και των συνανθρώπων του. Ο σημερινός άνθρωπος είναι ο αντίποδας του ανθρώπου που παρουσιάζεται κατά την ημέρα της Δημιουργίας. Εμείς, λοιπόν, το όραμα αυτού του ιδεώδους ανθρώπου της Δημιουργίας, που δεν το βλέπουμε, πρέπει να το πιστεύουμε, να ελπίζουμε και να αισιοδοξούμε ότι θα πραγματοποιηθεί. Διότι σ’ αυτό διαφέρει ο άνθρωπος από τα ζώα. Στο ότι έχει την ικανότητα να οραματίζεται, να σκέπτεται, να αναπτύσσεται και να δημιουργεί έναν καλύτερο κόσμο εσωτερικό και εξωτερικό.

Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Παντοδύναμου και ο Θεός του έδωσε:

• Τη δυνατότητα να δημιουργεί πολιτισμό. Ιδιαίτερα στους ΕΛΛΗΝΕΣ, τους έδωσε στα γράμματα τη μεγάλη πλούσια γλώσσα (γι’ αυτό και η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στα Ελληνικά), τη σκέψη και τη φιλοσοφία. Στην επιστήμη, τη θεωρία και το συλλογισμό, τις έννοιες, την κρίση και την έρευνα. Στην πολιτική, τις έννοιες της δημοκρατίας (ισότητα και ελευθερία). Στις τέχνες, την αισθητική και το κάλλος. Και στη Θρησκεία, την πίστη στο Θεό.

• Τη δυνατότητα της γνώσης του αγαθού και του πονηρού.

Όπως έχουμε έναν Δημοκρατικό πολιτισμό, όπως έχουμε έναν Ευρωπαϊκό πολιτισμό, έτσι επιθυμούμε και έναν πολιτισμό με Χριστιανικό Πνεύμα. Η παγκοσμιοποίηση του Χριστιανικού Πνεύματος έχει τρεις (3) βασικούς πυλώνες:

1. Κάνοντας πράξη την παράκληση του Κυρίου «Το όλοι να γίνουμε ένα» (Ιωαν. κεφ. ιζ΄, 20-23), διότι χρειάζεται η ενότητα μεταξύ των ανθρώπων, για να ιδρυθεί η Βασιλεία του Κυρίου εντός μας και γύρω μας (η ενοποίηση δεν είναι ευχή, είναι ανάγκη, ιδιαίτερα όταν υπάρχει απειλή – Ισλάμ).

2. Η επικράτηση της φιλαδελφικής συγγένειας και της Αγίας Χριστιανικής ζωής, διότι «η Βασιλεία του Θεού είναι εντός ημών» (Λουκ. κεφ. ιζ΄, εδ. 21), επομένως ο άνθρωπος αγιάζει τον χώρο και όχι ο χώρος τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ολοκληρωτική επικράτηση της Θείας Αγάπης και Ζωής εντός μας, που θα έχει ως επακόλουθο την ευτυχία και τη μακροημέρευση του ανθρώπου.

3. Η δημιουργία μιας κοινωνίας – πολιτισμού όπου οι Χριστιανοί θα διαιωνίσουν την ευτυχία τους. Μας χρειάζεται η Θεία αγάπη για να είμαστε ενωμένοι και ευτυχισμένοι, διότι είναι άρρηκτος ο δεσμός της ευτυχισμένης ζωής με τη Θεία Αγάπη και της Αγάπης με την ευτυχισμένη αιώνια ζωή.

Είναι αδικαιολογητος, λοιπόν, ο Χριστιανικός κόσμος, διότι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, γνωρίζουν από πού έρχονται, τι γυρεύουν και που κατευθυνονται. Με την ζωή Του και τη διδασκαλία Του χάραξε πορεία προς τον Πατέρα, την πορεία προς την αιώνια ζωή, διότι ο ίδιος ο Κύριος οριοθέτησε με τη ζωή Του την πορεία του ανθρώπου, κηρύττοντας την αγάπη, την αλήθεια και την ζωή: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου, οστις ακολουθεί εμέ, δεν θέλει περιπατησει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής» (Ιωαν. κεφ. η’, εδ. 12).

Οι αρχηγοί των δόγματων, για τους οποίους επί 1700 περίπου χρόνια δεν ακούστηκε να ενωθούν δύο δόγματα μεταξύ τους με αγάπη, ώστε διερωτώμεθα: «Γιατί δε ζουν την αγάπη του Χριστού, την οποία κηρύττουν;»

Γιατί οι μεν πολιτικοί ένωσαν όλη την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική, βλέπουμε την Ευρώπη να ενώνεται μετά από πολλούς πολέμους και μάλιστα παγκόσμιους, που εχυσαν ποταμούς αιματων 2000 χρόνια τώρα. Και βλέπουμε την εξάπλωση της οικουμενικοτητας. Βέβαια θα ήταν επιθυμητό η οικουμενικοτητα να γίνει με άλλα κίνητρα, με άλλους τρόπους, αλλά αφού δεν άκουσαν αυτοί που έπρεπε, άκουσαν άλλοι.

Βλέπουμε, ότι για οικονομικούς λόγους μεταφέρονται σε άλλες χώρες, μεταναστευουν άνθρωποι, φτωχοί πηγαίνουν στους πλούσιους, οι πλούσιοι στους φτωχούς και έτσι το ψωμί μοιράζεται. Άρχισε να εφαρμόζεται σιγά-σιγά το «Εις τον ζητουντα παρά σου διδε…» (Ματθ. κεφ. ε’, εδ. 42). Κι αυτό το ξεκίνησαν οι λεγόμενοι ‘μπιζνεσμαν’. Αυτοί που έχουν στα χέρια τους το χρήμα, το εμπόριο της βιομηχανίας. Δεν έχει και πολύ σημασία, το αποτέλεσμα μετράει. Το μήνυμα της οικουμενικοτητας δε χάθηκε λοιπόν, δε μπορεί καμία δύναμη να το αποτρέψει αυτό, σιγά-σιγά εξαπλώνεται.

Οι δε επιστήμονες συνέλαβαν το νόημα της μακροημέρευσης, της αφθαρτοποιησης και της ανανέωσης της νεότητας των ανθρώπων. Εκμεταλλευόμενοι την τεχνολογική εξέλιξη και τούς υπολογιστές πήραν το μήνυμα και άρχισαν να το ερευνούν. Και βλέπουμε και ακούμε ήδη σε ανακοινώσεις των επιστημών ότι βρέθηκε το φάρμακο της μακροημέρευσης του ανθρώπου. Αλλά όπως ξέρετε, το κάθε φάρμακο για να χρησιμοποιηθεί, χρειάζεται και πρακτική εφαρμογή για μερικά χρόνια και μετά να επιτρέψουν την κυκλοφορία και τη χρήση του απο το κοινό.

Η φιλαδελφική συγγένεια μεταξύ των ανθρώπων είναι το γενικό σχέδιο του Θεού επί της γης. Ο δεσμός της φιλίας συνδέεται με πολλές ιδιότητες του ανθρώπου, π.χ. γονιός-φίλος, συνέταιρος-φίλος, δάσκαλος-φίλος, συμμαθητής-φίλος, γείτονας-φίλος, συνεργάτης-φίλος, κουμπάρος-φίλος, αδελφός-φίλος κ.α. Βρίσκεται παντού στην κοινωνία μας, θα λέγαμε ότι παίρνει όλες τις έδρες! Η φιλαδελφική συγγένεια είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ανθρώπών. Μιας και ο σαρκικός αδελφός μας δεν είναι πάντοτε φίλος, ενώ ο φίλος είναι πάντοτε σαν καλός αδελφός. Τα μέλη της μπορεί να μη συνδέονται το ένα με το άλλο με δεσμούς αίματος, συνδέονται όμως με τη φιλαδελφική συγγένεια, με αγάπη, με ελευθερία, με αλληλοβοήθεια.

Άτομα τα οποία έχουν συνάψει φιλικές σχέσεις, συντελούν στην πρόοδο της κοινωνίας, γιατί γνωρίζουν τι σημαίνει συνεργασία, συμπαράσταση, αλληλεγγύη και αφοσίωση. Η γνήσια φιλιά είναι θησαυρός. Δεν διαπλαθει μόνο χαρακτήρες, αλλά εξυπηρετεί το καλό στο σύνολο του. Η αληθινή φιλιά είναι εξαιρετικά σημαντική. Δεν ολοκληρώνεται σε ατομικό επίπεδο, σ’ αγαπώ – μ’ αγαπάς κι αισθάνομαι πληρότητα, αλλά επεκτείνεται σε δυο άτομα, σε μια ολόκληρη κοινωνία, σ’ έναν ολόκληρο κόσμο. Επομένως, η φιλία σε προσωπικό επίπεδο έχει επίπτωση και στο κοινωνικό σύνολο, δεδομένου ότι η ομοψυχία των πολιτών προωθεί τα κοινά συμφέροντα για την εξυπηρέτηση της γενικής προόδου της Ελλάδας μας. Έτσι, κατ’ επέκταση επέρχεται και η φιλία μεταξύ των λαών, με σκοπό την επίτευξη σταθερότητας της παγκόσμιας ειρήνης.

Όταν το καταφέρουμε αυτό στην Ελλάδα, θα έρθουν άνθρωποι απο άλλα κράτη και θα θελήσουν να πάρουν κι αυτοί τον νέο τρόπο ζωής, τα ήθη, τα έθιμα μας, για να ζήσουν καλά κι ευτυχισμένα. Όταν οι Έλληνες βιώσουμε την χριστιανική ζωή, τότε το αγαθό θα εξαπλωθεί στους υπόλοιπους λαούς. Αυτό θα συμβεί γιατί ο Λόγος του Θεού λέει: «Εν τες ημερες εκείνες άνδρες εκ πασων των γλωσσών των εθνών θέλουσι σφιγκτα, ναι θέλουσι πιάσει σφιγκτα το κρασπεδον ενός ΠΙΣΤΟΥ λεγοντες Θελομεν υπαγει με σάς, διότι ηκουσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας». (Ζαχαρίας κεφ. η’ εδ. 23).

Είναι ο Δημιουργός της αιώνιας φιλαδελφικής συγγένειας και της αιώνιας ζωής. Εσείς είστε οι Έλληνες πού Τον ζητήσατε και τώρα ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου!

«Εντύπωση μου προκαλεί κάθε φορά η κατάσταση που επικρατεί στις συνελεύσεις των πολυκατοικιών. Αντί να ανοίξει κάποιος το σπίτι του και να φιλοξενήσει για λίγη ώρα τους γείτονες, να συζητήσουν από κοινού τα κοινά, επικρατεί χάος στην είσοδο ή στα σκαλιά της πολυκατοικίας. Αυτό θα αλλάξει σύντομα και θα είναι μία μορφή, ένα επίπεδο Φιλαδέλφειας. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι από την Ελλάδα ξεκινάει η ανάπτυξη των στενών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων.»

«ΜΟΝΟΝ η Θεία Αγάπη θα ενώσει τους καλοπροαίρετους και πιστούς ανθρώπους απανταχού της γης.» Αυτή η Θεία Αγάπη είναι βάση που θα ενώσει όλους τους λαούς και θα δημιουργήσει την Ευλογημένη Παγκόσμια Αιώνια Φιλαδέλφεια.

Λοιπόν, εμείς γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, ανήκουμε στο Ορθόδοξο Χριστιανικό δόγμα, λάβαμε χριστιανική αγωγή και ως εκ τούτου ακολουθούμε και το τυπικό της χριστιανικής λατρείας. Αυτό δεν μας περιορίζει όμως, διότι επικεντρωνόμαστε στη καθολική αγάπη την οποία ο Κύριος εμφάνισε με τη διδασκαλία του και τη Σταυρική Θυσία. Ο Θεός είναι ένας για όλους τους ανθρώπους, ο ίδιος ο Κύριος αγκάλιασε όλους τους ανθρώπους και αυτό καλούμαστε να κάνουμε κι εμείς, ακολουθώντας το δρόμο που Εκείνος μας έδειξε.

Η παγκοσμιοποίηση και ο Θεός υλοποιούν το ίδιο σχέδιο αλλά με διαφορετικό τρόπο. Η παγκοσμιοποίηση, όπως επιβάλλεται και εξαπλώνεται σήμερα, δεν έχει τα σωστά αποτελέσματα, διότι γίνεται άναρχα. Αποτέλεσμα αυτής είναι η διαφωνία και ο διχασμός, που οδηγούν σε εμπόλεμες καταστάσεις. Η παρουσία του Κυρίου πριν από δύο χιλιάδες χρόνια αποσκοπούσε στην αδελφοποίηση των ανθρώπων πέρα από σύνορα και διακρίσεις. Ήταν, λοιπόν, ο Κύριος πρόδρομος της παγκοσμιοποίησης, την οποία πραγματοποιούσε με την αγάπη, την ειρήνη, τον διάλογο και τη δύναμη της πειθούς. Αυτός είναι ο δρόμος που μας έδειξε.

Η παγκοσμιοποίηση που πρεσβεύει το Χριστιανικό πνεύμα όμως, έχει ως βάση την πειθώ και τη δικαιοσύνη, τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου, γι’ αυτό και την υποστηρίζω.

Εγώ γεννήθηκα ορθόδοξος και θα παραμείνω ορθόδοξος. Αν ήμουν καθολικός, θα παρέμενα πιστός στην καθολική εκκλησία.
Τα δόγματα του χριστιανισμού δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές, διότι όλα μιλούν για αγάπη, για ειρήνη, για τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Ο λόγος που προκαλεί διχόνοια στον χριστιανισμό είναι τα πνευματικά ή τα υλικά συμφέροντα των αρχηγών του. Στα πνευματικά συμφέροντα ανήκει η φιλοδοξία κάποιων ή η επιθυμία τους, δηλαδή να εξουσιάσουν τις θρησκευτικές ομάδες, και όσον αφορά δε τα υλικά συμφέροντα, είναι τα οικονομικά οφέλη που προκύπτουν εξαιτίας αυτού του σχίσματος και από τα οποία επωφελούνται.

Στον ελλαδικό χώρο, η Ιερά Σύνοδος απαγορεύει στους εκπροσώπους του κλήρου να κηρύττουν εκτός της εκκλησίας. Ως εκ τούτου, όταν δουν κάποιον άλλον να μιλάει για τον Χριστό, τον θεωρούν αιρετικό. Ποία διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην αγάπη του καθολικού, του προτεστάντη ή του ορθόδοξου; Η αγάπη είναι μία και είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται…».

Αυτή η αγάπη δεν διαφέρει από δόγμα σε δόγμα και όποιος μελετήσει τον Λόγο του Θεού, μπορεί να το επιβεβαιώσει.
Ευτυχώς ο Θεός δεν έχει επιτρέψει να αλλάξει κάποιος το Ευαγγέλιο. Αυτό που αλλάζει όμως είναι η ερμηνεία του.
Μπαίνει το «ναι μεν, αλλά», το οποίο διαφοροποιείται ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα. Ο Χριστός είχε πει στους μαθητές Του: «Σείς είστε το άλας της γης», όπως επίσης «Σείς είστε το φως του κόσμου». Τα ίδια λόγια όμως ισχύουν και για όλους εμάς που μαθητεύουμε στην αγάπη Του.

«Ο Χριστιανικός κόσμος θα αναζωπυρωθεί»

Δηλαδή, μια κοινωνία αγάπης σε πανανθρώπινο επίπεδο. Μια κοινωνία αγάπης και καλοσύνης με βάση τις βιωμένες αξίες της χριστιανικής ζωής. Δεν επικεντρωνόμαστε στο τυπικό της λατρείας, αλλά στον τρόπο ζωής. Δεν κηρύττουμε λοιπόν μόνο τον Χριστό ως πρόσωπο, αλλά τον τρόπο ζωής που φανέρωσε, τον οποίο σφράγισε με τη Σταυρική Του θυσία. «Ο Θεός αγάπη εστί», δηλαδή Ένας είναι και ονομάζεται Αγάπη. Αν παρατηρήσουμε όλες τις θρησκείες σήμερα, θα διαπιστώσουμε πως όλες επικεντρώνονται στην αγάπη. Άρα πιστεύω πως το πρόβλημα δημιουργείται από τις κεφαλές των δογμάτων που βλέπουν από το κάτοπτρο της στενής θρησκευτικότητας και του δογματισμού και όχι από τον απλό λαό που ψάχνει διέξοδο!

Η βάση είναι να γίνουμε όλοι ένα και να επιτευχθεί επιτέλους η ενότητα των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι είμαστε ενωμένοι, αγαπημένοι, φίλοι και αδελφοί, χρήσιμοι, τότε μπορούμε να φτιάξουμε μια κοινωνία βασισμένη σε καλές ανθρώπινες σχέσεις. Όταν ο καθένας θα κοιτάξει όχι μόνο το προσωπικό του συμφέρον, αλλά και το συμφέρον του συνανθρώπου του. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν γλώσσες, φυλές, παρά μόνο αγάπη και βγαίνει αγνή από την ψυχή τους, μέσα από τους κόλπους της συμπόνιας, της σύμφωνης και ομόφωνης γνώσης των πάντων.

Μόνο όταν φτάσουμε στην ενότητα την πνευματική, όταν οι άνθρωποι γίνουμε ένα με όλους τους συνανθρώπους μας που αγωνίζονται, τότε θα δημιουργήσουμε την πολυπόθητη νέα κοινωνία, τον Γραφικό Πολιτισμό. Τότε θα αξιοποιήσουμε κάθε αρετή. Τότε θα γευτούμε τη ζωή τη μέλλουσα, την αιώνια νιότη. Καλούμαστε υποχωρώντας τον εγωισμό, να αναπτύξουμε μεταξύ μας τον δεσμό ισχυρότερο από τον συγγενικό, αυτόν της φιλαδελφικής συγγένειας. Μόνο η κοινωνία αυτή θα λύσει όλα τα προβλήματά της, τα ατομικά, τα οικογενειακά, τα παγκόσμια. Το ανθρώπινο γένος θα λυτρωθεί μόνον όταν αυτά που πιστεύει τα εφαρμόσει και όπου τα όνειρά του πραγματοποιούνται, εκεί είναι ο παράδεισος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τότε εισέρχεται στην Βασιλεία του Κυρίου.

Για να συμβούν όλα αυτά, λοιπόν, πρέπει να δώσουμε ο ένας στον άλλο χρόνο για να μπορέσουμε ν’ αποκτήσουμε τα 15 στοιχεία της αγάπης (Α’ Κορινθ. κεφ. ιγ’, εδ. 4-7) να δώσουμε χρόνο αγιότητας στον αδερφό μας, όπως ο Ουράνιος Πατέρας δίνει στον καθένα μας, εφόσον όλοι μας διανύουμε την περίοδο χάριτος. Αυτοί οι οποίοι θα αγωνίζονται έως ότου η αγάπη κατάργηση το μίσος και η ζωή τον θάνατο, θα είναι οι εκλεκτοί που αναφέρει η Γραφή.

Όταν φτάσουμε στο επίπεδο όπου θα μπορούμε να επιλέγουμε το αγαθό και να απορρίπτουμε το πονηρό, τότε θα ακούσουμε την Θεία βροντερή Φωνή: «Τώρα εγείνεται η σωτηρία και η δύναμη και η Βασιλεία Του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατήγορος αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέρα και νύχτα»,
ο διάβολος! (Αποκ. κεφ.ιβ’ εδ.10). Αυτό το εδάφιο θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό. Να το κατανοήσουμε, γιατί από την εφαρμογή του εξαρτάται η ίδρυση της Βασιλείας του Θεού μέσα μας. Εάν συνειδητοποιήσουμε ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να δικαιολογούμε μόνο τον εαυτό μας, τότε η Βασιλεία του Θεού που είναι μέσα μας εδραιώνεται, μονιμοποιείται και ολοκληρώνεται. Όταν πάψουμε να νομίζουμε ότι πάντα εμείς έχουμε δίκιο κι ο άλλος έχει άδικο, τότε ολοκληρώνεται η Βασιλεία του Θεού μέσα μας.

Καθώς και το:

«Επειδή εφυλάξας τον λόγον της υπομονής μου και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ητίς μέλλει να έλθει επί της οικουμένης όλης, δια να δοκιμάσει τους κατοικούντας επί της γης» (Αποκ. κεφ.γ’ εδ.10).

«Ιδού έρχομαι ταχέως. Κρατεί εκείνο τον οποίον έχεις, δια να μη λάβει μηδείς τον Στέφανον σου».

«Όστις νικά, θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου και δεν θέλει εξέλθει πλέον έξω» (Κεφ.γ’ εδ.12).

«Μακάριος ο λαός τον οποίον εξέλεξεν ο Θεός δια να εξαγγείλει τας αρετάς αυτού δια κληρονομιάν Αυτού».

«Διότι προεξέλεξε ο Θεός Ιουδαίους πρώτον και ΕΛΛΗΝΑΣ».

«Ευλογημένος ο ερχόμενος εν τω ονόματι Κυρίου»

Όταν ενωθούν μεταξύ τους οι άνθρωποι θα απαιτήσουν αυτές τις δυνατότητες δια του Κυρίου, ώστε κατά συνέπεια, να λύσουν και όλα τους τα προβλήματα σε προσωπικό, κοινωνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Να θυμάστε πως όλες οι ανάγκες των αγίων θα καλυφθούν είτε με την επιστήμη, είτε με την πίστη, είτε με την επιστήμη και με την πίστη μαζί. Μέσα σε μια Βασιλεία αγίων οποιοδήποτε επίτευγμα επιστημονικό ή τεχνολογικό, θα χρησιμοποιηθεί μόνο για την ευτυχία και την ζωή του ανθρώπου.

Είμαι βέβαιος πως θα βρεθούν άτομα τα οποία θα γίνουν αγάπη, θα μιλούν για αγάπη, θα βιώνουν τον Γραφικό πολιτισμό της Θείας αγάπης και αγίας ζωής. Θα κερδίσουν την σωτηρία τους και θα ιδρυθεί η Βασιλεία της φιλαδελφικής συγγένειας. Τότε θα ανοιχτεί η θύρα της ιδρύσεως της Βασιλείας του Θεού επί της Γης, την οποία ουδείς δύναται να κλείσει.

Τούτη η παρακαταθήκη μένει αναλλοίωτη στον αιώνα και περιμένει τα παιδιά της Θείας Αγάπης και αιώνιας ζωής που θα δώσουν σ’αυτήν σάρκα και οστά, ώστε να συμπληρωθεί, να αναδειχθεί και να επικρατήσει η κοινωνία Θείας Αγάπης, ειρήνης, δικαιοσύνης, ενότητας, κατανόησης, ελευθερίας, Ευδαιμονίας, Μακαριότητας, Αιώνιας ζωής.

Να έλθει σύντομα το τέλος του αιώνα τούτου της κακίας, της φθοράς, της δυστυχίας και ν’ ανατέλλει ο αιώνας της αιωνίου χαράς και ευτυχίας. Ο αιώνας της αγάπης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της χριστιανικής φιλίας και της πραγματικής αδελφοσύνης. Η νίκη και η επικράτηση της Θείας αγάπης, της Φιλαδελφικής συγγένειας, της ευτυχισμένης κι αιώνιας άφθαρτης ζωής νέων ανθρώπων στον κόσμο.

Να γνωρίζουμε ότι: Η αφθαρσία μαζί με την Αγάπη, την Ενότητα μεταξύ των ανθρώπων και την Αγάπη προς το φυσικό περιβάλλον θα λύσουν τα προβλήματα σε προσωπικό, κοινωνικό και παγκόσμιο επίπεδο (χωρητικότητα, σίτιση, εθνικά συστήματα υγείας κ.ά.) Όταν θα ιδρυθεί η Βασιλεία του Θεού επί της γης, τότε η γη θα παράγει αυτομάτως, ώστε να ζουν όλοι οι άνθρωποι ειρηνικά και αιωνίως.