Καθώς επίσης να αποκαταστήσουμε τις πληγές που δημιουργήθηκαν στο φυσικό περιβάλλον μας, γιατί είμαστε άμεσα συνδεδεμένοι και εξαρτώμενοι από αυτό. «Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωση των υιών του Θεού» (Ρωμ. 8:19), που θα προστατεύσουν και θα απελευθερώσουν τη φύση από τα δεινά, τα οποία προκαλεί ο ίδιος ο άνθρωπος, ώστε να αποκατασταθούν οι ζημιές που έχουν γίνει από την πλεονεξία, την αδιαφορία, την κερδοσκοπία του ανθρώπου (δάση, χλωρίδα, πανίδα κ.α.), και πλέον να προστατευθεί το φυσικό περιβάλλον, από το οποίο προέρχεται το σώμα μας και το χρειάζεται. Όλα τα προοδευμένα κράτη άρχισαν να ενδιαφέρονται, έκαναν και κάνουν συμφωνίες, έκαναν και κάνουν νόμους περιορισμού της αλόγιστης χρήσης και των ενεργειών που βλάπτουν το περιβάλλον.

Η γη δεν είναι εχθρός του ανθρώπου, αλλά η μάνα του που τον τρέφει. Επιβάλλεται να προσέχει πώς συμπεριφέρεται στη μητέρα του, τη γη, και στον Πατέρα του, τον ουρανό. Επιβάλλεται να τη διαφυλάξουμε τη γη και να τη διατηρήσουμε ως ιερή, ως έναν τόπο όπου ακόμα ο άνθρωπος μπορεί να πάει και να γευτεί τον αέρα που γλύκαναν τα αγριολούλουδα των λιβαδιών. Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς το πράσινο, δίχως τα ζώα; Αν εξαφανίζονταν όλα αυτά, ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά. Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στη Γη. Αυτό το ξέρουμε. Καλό είναι να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι το χώμα που πατούν έχει γίνει από τις στάχτες των προγόνων μας, για να σέβονται τη γη. Πείτε στα παιδιά σας ότι είναι εμπλουτισμένη από τις ζωές της φυλής μας. Ό,τι συμβαίνει στη γη, συμβαίνει και στους γιούς της γης. Όταν οι άνθρωποι περιφρονούν το χώμα, περιφρονούν τον ίδιο τον εαυτό τους. Ας προσέξουμε τη μητέρα γη που μας τρέφει, πριν είναι πολύ αργά!

Στην πλευρά του αγαθού ανήκουν όσοι πιστεύουν στον Θεό της αγάπης: «πίστη δι’ αγάπης ενεργουμένη», όσοι προσπαθούν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις τους να επικεντρώνονται στην αγάπη, τη φιλία, την αδελφοσύνη. Γι’ αυτό εμείς, αδερφοί μου, εφόσον κληθήκαμε και λάβαμε τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, πρέπει να αγωνιστούμε, να ενδιαφερθούμε, να γίνουμε κι εμείς πρωτοπόροι στο μεγάλο έργο. Μη νομίσετε ότι ο Θεός θα αφήσει τον κόσμο αυτόν αιωνίως να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση! Θα κάνει το έλεός του και θα παρουσιάσει λαό, θα παρουσιάσει ανθρώπους με κυριαρχικά δικαιώματα, πραγματικά να αγωνιστούν, πραγματικά να χωρίσουν το πονηρό από το αγαθό στους εαυτούς τους. Και να μείνει μόνο το αγαθό, για να λάβουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, να γίνουν κυρίαρχοι και επί των φυσικών και επί των πνευματικών νόμων, δια της πίστεως, και να εργαστούν όλοι μαζί, για να φέρουν τη Βασιλεία του Θεού επί της γης.

Δια της πίστεως ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα και να κάνει θαύματα, και έχουμε τόσα δεδομένα γραφικά. Πόσοι συνάνθρωποί μας του ιδίου φυράματος, δια της πίστεως, κατόρθωσαν να κάνουν τέρατα και σημεία; Τι έκανε ο Μωυσής; Πόσα θαύματα έκανε; Ο χριστιανός θα πρέπει να κοπιάζει και μάλιστα να αισθάνεται και ικανοποίηση, γιατί και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν ότι τα αγαθά «κόποις κτώνται». Στο Λόγο του Θεού αναφέρεται ότι μια μέρα θα εμφανιστούν άνθρωποι, οι οποίοι θα έχουν κατορθώσει, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, να έχουν απομακρύνει το πονηρό μέσα από την ψυχή τους και αυτοί θα ονομαστούν και πάλι Υιοί του Θεού, και σ’ αυτούς θα δώσει κυριαρχικά δικαιώματα, ώστε να ελευθερώσουν, λέει, τη φύση, η οποία στενάζει και συναγωνιά. Όταν θα ιδρυθεί η Βασιλεία του Θεού επί της γης, τότε η γη θα παράγει αυτομάτως, ώστε να ζουν όλοι οι άνθρωποι ειρηνικά και αιωνίως.

Ξέρετε τι πάει να πει αυτό; Να γίνουμε όργανα του Θεού, ώστε να φέρει ο Θεός τη Βασιλεία Του, το Πνεύμα το Άγιο, την αγάπη, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη Του σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ξέρετε τι πάει να πει να καταργηθεί ο θάνατος; Να μην έχει ανάγκη ο άνθρωπος καθόλου της φυσικής ζωής, να μη μοχθεί, να μη κοπιάζει, να μη πονάει, να μη στενοχωριέται, να μη φθείρεται, να μη πεθαίνει; Εάν θέλουμε να πιστέψουμε και να εξαπλώσουμε αυτή την ιδέα της Βασιλείας του Θεού σ’ ολόκληρο τον κόσμο, τότε όλα αυτά θα τα καταργήσει ο Θεός. Όταν η πλειοψηφία πιστέψει, τότε οπωσδήποτε θα έρθει η Βασιλεία του Θεού επί της γης. Διότι όπως ένας κοσμικός βασιλιάς δεν μπορεί να βασιλέψει εάν δεν τον καλέσει ο λαός, έτσι και τον Βασιλέα τον Ουράνιο πρέπει πρώτα να τον καλέσουμε να βασιλέψει μέσα στην ψυχή μας. Λέγοντας Βασιλεία, εννοούμε να βασιλέψει ο Χριστός στη ζωή μας, να βασιλέψει η αγάπη, η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η αλληλοβοήθεια. «Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστι». ΕΠΟΜΕΝΩΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Να γνωρίζουμε πως η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ξεκινά από την αυτόεξυπηρέτησή του. Χρειάζεται να φύγει από πάνω μας ο φόβος της πίστης του θανάτου. Να γνωρίζουμε ότι δεν γεννηθήκαμε όλοι για να πεθάνουμε αύριο, θα το ξέρετε αυτό. Διότι τι είναι πίστη; «Ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων». Εάν είναι να πιστεύω ότι είμαι εδώ ή ότι είστε εδώ, σας βλέπω, δεν έχω ανάγκη να πιστεύω. Έχω όμως ανάγκη να πιστέψω ότι θα έρθει ένας ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ.

Ξέρουμε τι είναι καλό και τι κακό. Κακό είναι αυτό που δεν έγινε μέχρι τώρα και η συνέπεια είναι όλα να καταλήγουν στον θάνατο. Μάταια οι σοφοί ασχολούνται με το να σχεδιάζουν το μέλλον, γιατί έχουν στο μυαλό τους την πίστη του θανάτου, οπότε και το αποτέλεσμα του σχεδιασμού τους είναι ο θάνατος. Ας μην σκεφτόμαστε, λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο, γιατί ο θάνατος είναι κακό. Ποιο είναι το καλό; Η διατήρηση της ζωής. Ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει ένα στόχο: να ζήσει, να αναπτυχθεί στη διανόησή του, να κρατήσει το σώμα του υγιές, νέο, αιώνιο και να εισέλθει σε έναν κόσμο αγάπης, ειρήνης, δικαιοσύνης, αλήθειας, μακροζωίας και ατέλειωτης ευτυχισμένης ζωής. Εάν, λοιπόν, όλα αυτά τα εξετάσουμε από την θετική πλευρά, δηλαδή της επιβίωσης και της μακροημέρευσης του καλού ανθρώπου, τότε ποιος βλάπτεται;

Με τη ζωή Του και τη διδασκαλία Του χάραξε πορεία προς τον Πατέρα, την πορεία προς την αιώνια ζωή. Κάθε χρόνο στην Εκκλησία μας, στους Χαιρετισμούς ακούγεται η φράση «Επ’ αφθαρσία ζήσειται άνθρωπος», παρ’ όλα αυτά κανένας δεν τολμάει να πει, ότι θα ζήσω. Εμείς ομολογούμε και θα το ομολογήσουμε και θα το φωνάξουμε όσο αναπνέουμε και αν εμείς πάψουμε ν’ αναπνέουμε, θα διδάξουμε στα παιδιά μας και εκείνα στα δικά τους να ομολογούν και να φωνάζουν ότι “η αγάπη και η ζωή είναι αλληλένδετα στοιχεία” και η ανθρωπότητα έχει ανάγκη να το ακούσει αυτό να το πιστέψει. Και όταν αυτά τα δύο στοιχεία χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο, δηλαδή η Θεία Αγάπη και η Θεία ζωή, τότε όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.

Δεν εννοείται να λες ότι αγαπάς τον συνάνθρωπό σου, να είσαι εναντίον του και να τον μισείς, επειδή έχει διαφορετική άποψη. Έτσι ώστε να έρθει το τέλος της φθοράς και του θανάτου, του μίσους και της αδικίας και να ακολουθήσει ο αιώνας της ευτυχίας, της αγάπης, της αφθαρσίας. Για να συμβούν όλα αυτά, λοιπόν, πρέπει να δώσουμε ο ένας στον άλλο χρόνο για να μπορέσουμε ν’ αποκτήσουμε τα 15 στοιχεία της αγάπης (Α’ Κορινθ. κεφ. 13, εδ. 4-7), να δώσουμε χρόνο αγιότητας στον αδερφό μας, όπως ο Ουράνιος Πατέρας δίνει στον καθένα μας, εφόσον όλοι μας διανύουμε την περίοδο χάριτος. Αυτοί οι οποίοι θα αγωνίζονται έως ότου η αγάπη καταργήσει το μίσος και η ζωή τον θάνατο, θα είναι οι εκλεκτοί που αναφέρει η Γραφή.

Πιστεύω ότι ζούμε την καλύτερη εποχή που υπήρξε ποτέ, είμαστε πολύ τυχεροί. Στη γενιά μας δίνεται μία μεγάλη ευκαιρία ελεύθερης επιλογής. Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν αιώνια εάν το επιθυμούν. Ο παλαιός άνθρωπος αντικαθίσταται με τον νέο, τον άφθαρτο. Να γνωρίζουμε ότι: πολύς κόσμος τρέχει και ψάχνει και βρίσκει και παίρνει και χαίρεται και είναι μακάριος ο κόσμος αυτός. Ελάτε όλοι μαζί να ενωθούμε με Φιλαδέλφεια, με πίστη, με αγάπη, μόνο έτσι θα ευχαριστούμε τον Ουράνιο Πατέρα μας.

«Το να πολιτεύτουμε τη ζωή είναι το πολυπόθητο όνειρο των αιώνων».