Για χρόνια, η μακροζωία θεωρούνταν αποκλειστικά αποτέλεσμα καλών γονιδίων ή υγιεινής διατροφής. Ωστόσο, η σύγχρονη επιστήμη, σε συνδυασμό με την παρατήρηση πολιτισμών με υψηλό προσδόκιμο ζωής, αναδεικνύει έναν νέο, πιο ολιστικό παράγοντα: η ποιότητα σκέψης, η πίστη και ο σκοπός στη ζωή επηρεάζουν εξίσου – αν όχι περισσότερο – τη φυσική μας κατάσταση.

Η πίστη, όχι απαραίτητα υπό τη μορφή μιας συγκεκριμένης θρησκείας, αλλά ως εσωτερική εμπιστοσύνη, ελπίδα και σύνδεση με κάτι ανώτερο, αποτελεί βασικό μοχλό ψυχικής και σωματικής υγείας. Όταν ένα άτομο νιώθει πως δεν είναι μόνο του, όταν αισθάνεται συνδεδεμένο με τον Θεό, τη δημιουργία ή το σύνολο της ζωής, ενεργοποιούνται μηχανισμοί ανακούφισης, θεραπείας και ανθεκτικότητας. Αυτό δεν είναι απλώς μεταφυσική, αλλά ένα φαινόμενο που παρατηρείται πλέον και σε βιολογικό επίπεδο. Άνθρωποι με πίστη παρουσιάζουν καλύτερη ανταπόκριση σε θεραπείες, βιώνουν λιγότερο άγχος και διατηρούν την ελπίδα ακόμα και μέσα σε δύσκολες καταστάσεις.

Αφού το σώμα είναι ναός του Θεού, όπως πολλοί πολιτισμοί διδάσκουν, τότε οφείλουμε να το φροντίζουμε με σεβασμό, αγάπη και συνέπεια. Αυτό σημαίνει πως δεν το βλέπουμε σαν εργαλείο απόδοσης ή εμφάνισης, αλλά σαν φορέα του πνεύματος, προϋπόθεση της αιωνίου ζωής. Η φροντίδα του σώματος δεν είναι πια απλώς θέμα αισθητικής ή απόδοσης, αλλά πράξη ιερή. Η διατροφή γίνεται θρέψη, η κίνηση γίνεται τιμή στο σώμα και ο ύπνος αποκαθίσταται ως βαθιά διαδικασία ίασης.

Η καθημερινή πράξη της προσευχής ή του διαλογισμού δεν είναι απλώς θρησκευτική συνήθεια. Αντιθέτως, μπορεί να αποτελέσει βασικό μοχλό πνευματικής και σωματικής ευεξίας. Η επανάληψη λέξεων, η ηρεμία του νου και η αναπνοή που εστιάζει, μειώνουν το άγχος και ρυθμίζουν τη φυσιολογία. Πέρα από τα φυσικά οφέλη, όμως, δίνουν στον άνθρωπο κάτι ακόμα πιο σημαντικό: μια αίσθηση προσανατολισμού. Ένα «γιατί» που συνοδεύει το «πώς» της καθημερινότητας.

Η πίστη δεν μεταδίδεται μόνο μέσω ιεροπραξιών ή δόγματος, αλλά κυρίως μέσα από τη βιωμένη εμπειρία. Όταν ζούμε με πρόθεση, όταν οι πράξεις μας υπηρετούν έναν υψηλότερο σκοπό, τότε ακόμα και το σώμα βρίσκει λόγο να παραμείνει ζωντανό και δυνατό. Αντιθέτως, όταν η ζωή βιώνεται χωρίς νόημα ή σύνδεση, το σώμα υποχωρεί, κουράζεται και αρρωσταίνει πιο εύκολα. Δεν είναι τυχαίο πως άνθρωποι που διατηρούν σκοπό στη ζωή τους – είτε είναι η φροντίδα της οικογένειας, είτε η προσφορά, είτε η δημιουργία – παρουσιάζουν καλύτερη υγεία σε βάθος χρόνου.

Η μακροζωία δεν είναι απλώς ζήτημα χρόνου. Είναι ζήτημα ποιότητας ζωής και βιώματος. Το να ζεις πολλά χρόνια δεν είναι αρκετό. Το ουσιαστικό είναι να ζεις χρόνια με ποιότητα, εσωτερική γαλήνη και σκοπό. Όταν ένας άνθρωπος ξυπνά με χαρά, με αναμονή και με εμπιστοσύνη, τότε η ζωή του αποκτά άλλη μορφή. Το σώμα ανταποκρίνεται, η ενέργεια αυξάνεται, και η ελπίδα ανθίζει καθημερινά.

Σημασία δεν έχει μόνο η μακροζωία αλλά και η ευτυχισμένη ζωή, γιατί όπως λέει ο Λόγος του Κυρίου: << Θέλουσι επικαλείστε τον θάνατο και ο θάνατος θέλει φεύγει από αυτούς >>. Η παράταση της ζωής θα αποτελέσει ένα γεγονός στο σύντομο μέλλον και προτιμότερο είναι να ζούμε και να χαιρόμαστε παρά να ζούμε και να επιθυμούμε να πεθάνουμε.

Η σχέση μεταξύ πίστης και υγείας δεν είναι μονόπλευρη. Όπως η πίστη βοηθά το σώμα να αντέχει και να επουλώνεται, έτσι και η καλή φυσική κατάσταση ενισχύει την ικανότητα του ανθρώπου να παραμένει συνδεδεμένος με την πνευματική του διάσταση. Είναι ένας κύκλος που τροφοδοτείται συνεχώς: το πνεύμα στηρίζει το σώμα και το σώμα αντανακλά την κατάσταση του πνεύματος.

Η μακροζωία, επομένως, δεν είναι απλώς ένα βιολογικό φαινόμενο. Είναι πολιτισμική στάση. Είναι επιλογή στάσης ζωής. Είναι μια καθημερινή υπόσχεση: να ζούμε με αγάπη, νόημα, σύνδεση. Και όταν το πετυχαίνουμε αυτό, δεν διατηρούμε μόνο τη δική μας υγεία, αλλά προσφέρουμε και στις επόμενες γενιές ένα πρότυπο βιωτής ζωής, μια ζωντανή μαρτυρία για το τι σημαίνει να μεγαλώνεις με χάρη και σκοπό.

Η υγιής μακροζωία, λοιπόν, είναι κάτι πολύ περισσότερο από χρόνια. Είναι ένας τρόπος ύπαρξης που εδραιώνεται στο παρόν, αλλά αφήνει ρίζες στο μέλλον.