Δυστυχώς κάθε μελετητής των αγίων Γραφών δεν έχει υπόψη του τα στοιχεία αυτά, τα οποία πρέπει να τα έχουμε ως βάση και αρχή της μελέτης. Ως εκ τούτου ο άνθρωπος, ο οποίος δε μελετά βάση των στοιχείων αυτών τη Γραφή, αυτός οπωσδήποτε πελαγοδρομει. Αυτός εισέρχεται σε ένα τρομερό αδιέξοδο, που δε μπορεί ποτέ να εξέλθει και εκείνο, το οποίο παρατηρείται από τη μελέτη αυτή είναι θλιβερό, ότι δημιουργούνται οι αιρέσεις, τα σχισματα, οι διαιρέσεις μεταξύ των χριστιανών και δη των Ορθοδόξων.

Σ’ όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία πρέπει να έχουμε ως βάση και αρχή της μελέτης, θα δώσουμε μια σύντομη ερμηνεία στο θέμα μας.

Η επιστήμη έχει ανακάλυψη τούς φυσικούς νόμους μέχρι εκεί, που ο άνθρωπος μπορεί να τους συλλάβει. Ο Θεός δημιούργησε τούς φυσικούς νόμους, τούς οποίους χρησιμοποιεί ως όργανα Του και δημιουργεί τα υπόλοιπα.

Ο Θεός χρησιμοποίησε ως χέρια Του, ας πούμε, ως εργαλεία Του, όλους τους φυσικούς νόμους και δημιούργησε το υλικό σύμπαν. Δια της πίστεως ο Θεός και δια της πανσοφιας Του δημιούργησε τούς φυσικούς νόμους, που επί του παρόντος δεν μπορούμε να συλλάβουμε.

Εκείνο που μας ενδιαφέρει ιδιαιτέρως, είναι η δημιουργία του ανθρώπου. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Θεός έκανε χέρια και έπλασε τον άνθρωπο από λάσπη. Πήρε λάσπη και του κόλλησε την μύτη, τα χέρια, τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος και κατόπιν ενεφυσησεν πνοή ζωής, λέγει, στους μυκτηρας αυτού, του έδωσε πνεύμα εκ του Πνεύματος Του. Άλλοι λένε ότι φυσιολογικά δημιούργησε και τον άνθρωπο, όπως και τα άλλα δημιουργήματα Του, δια των φυσικών νόμων. Ότι ο Θεός χρησιμοποίησε ως εργαλεία Του τους φυσικούς νόμους και δημιούργησε όλο τον κόσμο.  Δεν αποκλείεται και τον άνθρωπο να τον δημιούργησε φυσιολογικά, δια του νόμου της Εξέλιξης και της Διαδοχής. Υπάρχει μια επιστήμη, η οποία παραδέχεται οτι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε δια του νόμου της Εξέλιξης, αλλά η επιστήμη αυτή, θέλει να αποδείξει την ανυπαρξία του Θεού. Πράγμα το οποίο βέβαια δεν στέκει, δεν ευσταθεί. Διότι λησμονούν οι τοιούτοι ότι περα του κυττάρου, από το οποίο αποτελείται ο άνθρωπος, υπάρχουν οι θάλασσες,  τα συστήματα των ηλιων, υπάρχει ολόκληρος ο πλανήτης, υπάρχει το υλικό σύμπαν. Αλλά και που βρέθηκαν τα μόρια με τα οποία δημιουργήθηκε το κύτταρο;

Επομένως και αν υποτεθεί ότι δια του νόμου της Εξελίξεως και της Διαδοχής έκαμε ο Θεός τον άνθρωπο, όμως ο Θεός είναι Εκείνος που έπλασε τα πάντα και ο Θεός υπάρχει, ήταν και θα είναι στους αιώνες. Και δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει εποχή, που να μην υπάρχει ο Θεός.

Όπως αναφέρεται στη Γένεση στο πρώτο κεφάλαιο, εκεί αναφέρεται οτι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες!

Την πρώτη ημέρα δημιούργησε το φως.

Την δεύτερη ημέρα μας λέει, εποίησε τον ουρανό, το στερέωμα.

Την τρίτη ημέρα, λέει η Γραφή, ο Θεός εποίησε τα ύδατα και τα διαχώρισε από την ξηρά και έγιναν οι θάλασσες και η ξηρά.

Την τετάρτη ημέρα, λέει ο Θεός δημιούργησε τούς αστέρες.

Την πέμπτη ημέρα είπε ο Θεός και γεννήθηκαν στα ύδατα, τα αναρίθμητα είδη των ψαριών και τα πετεινά και βλάστησε η γη βοτάνην και δένδρα κάνονταν καρπον .

Την έκτη ημέρα είπε ο Θεός και γέννησε η Γη ζώα, τα αναρίθμητα είδη των ζώων και στο ΤΈΛΟΣ έπλασε Ο ΊΔΙΟΣ ΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Αυτού.

Από ημέρα σε ημέρα κατά τη δημιουργία πέρασαν εκατομμύρια χρόνια. Ως γνωστόν όμως ο άνθρωπος Δεν είναι ο μόνος ζωντανός οργανισμός, υπάρχουν εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια ζωντανοί οργανισμοί στη Γη.

Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες οι πρώτοι μικρόοργανισμοί ξεκίνησαν πριν εκατομμύρια χρόνια μέσα στο νερό, όπου μετέπειτα γίνανε πολύ μεγαλύτεροι σπονδυλωτή οργανισμοί με πτερύγια. Πολύ αργότερα όταν στέρεψαν τα νερά και κατέβηκε η στάθμη του νερού κάποιοι οργανισμοί από αυτούς ανέπτυξαν και δάκτυλα επιβιώνοντας στη ξηρά δια του νόμου της Εξέλιξης και της Διαδοχής γινόμενοι αμφίβια και, στη συνέχεια ανθρωποειδή ( αναρίθμητα είδη και υποείδη ανθρωποειδων ) και κατά ακολουθία του σύγχρονου ανθρώπου Homo sapiens sapiens. Προσέξτε, ότι, την τρίτη ημέρα εποίησε ο Θεός τα ύδατα και την πεμπτη λεει γεννήθηκαν στα ύδατα τα ψάρια. Επομένως οι προϋποθέσεις αλλά και η ύπαρξη ζωής, ξεκίνησαν από την Πρώτη και Τρίτη ημέρα με την δημιουργία του Φωτός και των Υδάτων.

Οι Χριστιανικες και Ιουδαικες εκκλησίες λένε πως ο Αδάμ υπήρξε πριν από 5.5 χιλιάδες χρόνια αλλά ΔΕΝ ήταν ο πρώτος κάτοικος της Γης .

Όπως προαναφέραμε ο Θεός έπλασε ο ίδιος τον άνθρωπο στο ΤΕΛΟΣ  της δημιουργίας της έκτης ημέρας «και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της Γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».

Ο Θεός ενδιαφέρθηκε ιδιαιτέρως για τον εγκέφαλό του ανθρώπου. Ώστε ο εγκέφαλος του ανθρώπου να έχει τη δυνατότητα να δίδει και να λαμβάνει σήματα από το πνευματικό και υλικό εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον και να μπορεί να κάνει σκέψεις και συλλογισμους . Έπλασε κατά τέτοιο τρόπο τον εγκέφαλό του ανθρώπου,  ώστε να μπορεί να χωρέσει νους μέσα σε αυτόν από τον νου του Θεού. Διότι ο νους του ανθρώπου, όπως πιστεύουμε εμείς οι Χριστιανοί, είναι δοσμένος από το νου του Θεού. Νομίζω σε αυτό το σημείο, ο Θεός εποίησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δική Του. Διότι κάνει σκέψεις που κάνει και ο Θεός, έχει την ελευθερία και επιπλέον τού έδωσε την αθανασία, δηλαδή είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΆΝΕΙ ΠΟΤΈ,  ΣΤΟΥΣ ΑΙΏΝΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΕΣ.

Ο Αδάμ γέννησε και άλλα παιδιά εκτός από τον Κάιν και τον Αβελ αφότου έκανε την παράβαση. Πριν την πτώση Δεν γνωρίζουμε πόσα χρόνια έζησε ο Αδάμ, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι έζησε εννιακοσία τριάντα χρόνια (930), πτωτικα χρόνια και γέννησε κατά τη Γραφή πολλούς υιούς και θυγατέρες. Αλλά στα διακόσια τριάντα του (230) χρόνια γέννησε πάλι ένα παιδί, στη θέση του Αβελ, τον Σήθ. Ο Σήθ   κατ’ εικόνα  και καθ’ ομοίωση  του  Αδάμ, ήταν ένα παιδί που έμοιαζε  του Αβελ και του ιδίου  του πατέρα του στην  πίστη και στην  αγαθότητα, γιατί και ο Αδάμ  ήταν πολύ αγαθός και πολύ πιστός, άσχετα ότι η  Εύα  τον  παρέσυρε στην παράβαση. Βέβαια  έπρεπε να  γνωρίσει ο άνθρωπος  το κακό, όπως  και το  αγαθό. Έπρεπε λοιπόν, ο άνθρωπος να μάθει και το κακό, για να γίνει όμοιος με τον Θεό για να οξύνει τη διάνοια του, για να αρχίσει να κάνει σκέψεις και συλλογισμούς. Χωρίς  πονηριές  ήταν  ο Αδάμ  και αυτά  μετέδωσε στον  Σήθ και ο Σήθ  στους απογόνους του.

Η Εύα κληρονόμησε τις κακίες, τις πνευματικές αυτές κακίες, διότι ο διάβολος, ο οποίος κατόρθωσε να χρησιμοποιήσει ως όργανο του τον οφή, την εξαπάτησε με πονηριά. Και αυτό συνέβη, επειδή κατόρθωσε να συκοφαντησει τον Θεό. Της είπε ότι ο Θεός είναι τόσο κακός, ώστε δε θέλει να γίνετε θεοί. Όχι ότι θα πεθάνετε, όταν θα φάτε από τον απαγορευμένο καρπό, αλλά ξέρει ότι θα γίνετε Θεοί και δεν το θέλει, γι αυτό σας το απαγορεύει. Της έβαλε, λοιπόν κατ’ αρχήν ο διάβολος τη διαβολη κι εφόσον βέβαια πίστεψε στη φωνή του διαβόλου, άρχισε να ζηλεύει τη Θεότητα. Η ζήλια είναι φυσικός κανόνας ότι γέννα το φθόνο και έτσι φθονησε κατά κάποιο τρόπο τον Θεό. Και ενώ ο Θεός της είχε πει ότι θα είσαι πλάι στον άνδρα σου, βοηθός και σύμβουλος του, ο άνδρας σου θα είναι η κεφαλή σου, αυτή όταν πήρε την απόφαση να παραβει το νόμο του Θεού και έφαγε τον απαγορευμένο καρπό, δε σκέφτηκε να συνεννοηθεί με τον άνδρα της, να τον ρωτήσει, ως κεφαλή που ήταν, αλλά τι σκέφτηκε;

Να φάει αυτή, να γίνει Θεός πρώτα και στο κάτω- κάτω αν ήθελε να κάνει και τον Αδάμ Θεό, αλλιώς ας τον άφηνε εκεί πέρα. Την καταλαμβάνει ο εγωισμός και η επιθυμία. Την κυρίευσε, λοιπόν ο εγωισμός και ήθελε να γίνει πρώτη Θεός και να απολαύσει τον απαγορευμένο καρπό. Αλλά όταν είδε ότι έπεσε έξω, διότι απατηθηκε τρομερά από τον οφή, τότε σκέφτηκε πάλι πονηρά και τι είπε; Γιατί να είμαι μόνο εγώ στη πτώση, να φέρω και τον Αδάμ στην πτώση. Παρέσυρε τον Αδάμ, έπεσε κι αυτός στην αμαρτία και παρέβηκε  την εντολή του Θεού.

Το κακό, λοιπόν, το φυσικως κακό το γνώρισαν και οι δύο. Ποιο ήταν το φυσικό κακό; Μόλις γευτηκαν τον απαγορευμένο καρπό,  άρχισαν να αισχυνονται, να ντρέπονται. Δεν ήθελαν να βλέπουν τους εαυτούς τους και εν τω μεταξύ μολις άκουσαν τα βήματα του Θεού, φοβήθηκαν και έτρεξαν να κρυφτούν στους βάτους. Ε, αφού ουδέποτε στη ζωή τους είχαν δοκιμάσει τέτοια πράγματα ούτε φόβο, ούτε στεναχώρια, ούτε ενοχή, ούτε ντροπή, να πιο ήταν το κακό που γνώρισαν μετά την παράβαση.

Το σπουδαίο ήταν ότι ο Αδάμ έμεινε αμέτοχος των ποτηριών του οφεως. Το λυπηρό όμως είναι ότι η Εύα γνώρισε και το πνευματικό κακό όπως την πονηριά.

Η Εύα κληρονόμησε  τις κακίες,  τις πονηριές  τις οποίες  ύστερα  μετέδωσε  στον ένα της γιο τον Κάιν, όπως θα δούμε και  αυτός μετέδωσε  όλα  αυτά στους ανθρώπους και μέχρι  σήμερα. Διότι αφού βεβαίως έκαναν την παράβαση αυτή,  ο Θεός τους απομακρύνει από τον παράδεισο, λέει, ώστε να μη φάνε πλέον από το ξύλο της ζωής. Γιατί προηγουμένως έτρωγαν απ’ όλα τα ποιήματα του Θεού, απ’ όλους τους καρπούς του παραδείσου.  Γευονταν κατά συνέπεια και από το ξύλο της ζωής, έτρωγαν και ζούσαν αιωνίως. Είπε, λοιπόν, ο Θεός ότι δεν είναι συμφέρον στον άνθρωπο εφόσον είναι γεμάτος από πάθη και κακίες να τρώγει από το ξύλο της ζωής και να ζει αιωνίως.

Πρέπει, λοιπόν, ο άνθρωπος να πεθάνει, ώστε να μη μείνει το κακό αιώνιο. Γι’ αυτό και τον έβγαλε έξω από τον παράδεισο. Ο Αδάμ, λοιπόν, αφού απομακρύνθηκε από τον παράδεισο ήλθε στην ανάγκη πλέον να εργάζεται στη Γη, για να μπορεί να ζει, γιατί αυτή ήταν η κατάρα. Εφόσον εισήλθε στην κατάρα, έπρεπε να ζει υπό την κατάρα πλέον.

Μερικοί όμως λένε ποιοι ήταν οι Υιοί του Θεού;

Γύρω από το θέμα αυτό έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες. Για την κατανόηση του μαθήματος της παρούσης μελέτης είναι ανάγκη να εξηγήσουμε το έξεις:

Στο σχέδιο τού Θεού για τον άνθρωπο δεν υπήρχαν η φθορά και ο θάνατος. Ο  Αδάμ και η Εύα  δεν   γεννήθηκαν  βρέφη  για να μεγαλώσουν  να  γεράσουν  και να πεθάνουν. Πλασθηκαν  και  δημιουργήθηκαν από τον Θεό  στην  κατάσταση της  νεότητας, για  να  μένουν  πάντα  νέοι και  υγιείς στους αιώνες  τους   άπαντες. Εννοώ πως ο άνθρωπος  έχει  πλαστεί από  τον Δημιουργό του για  να  υπάρχει  και να  διαιωνίζεται. Έτσι λοιπόν ο θάνατος  είναι συνέπεια  της αμαρτίας των πρωτόπλαστων  και όχι  δημιούργημα  του Θεού. Επομένως οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν λόγω  φυσικής  επιλογής, αλλά  λόγω  τις ανυπακοής  του  Αδάμ.

«Θάνατον ο Θεός ουκ εποίησεν ουδέ τέρπεται επ’ απώλεια ζώντων, αλλά φθονώ διαβόλου θάνατος εισήλθεν εις τον κοσμον» ( Σοφία Σολομ. κεφ.ά, εδ.13 ). Πάλι στη Σοφία Σολομώντα, εκεί αναφέρεται ότι ο θάνατος είναι επικτητος, διότι: «Ο Θεός εκτισεν τον άνθρωπον επ’ αφθαρσία και εικόνα της ιδιας ιδιότητας εποίησεν αυτόν» (Σοφία Σολομ. κεφ.α’,εδ.23-24).

Ο Θεός, λοιπόν, δεν  δημιούργησε  τον  θάνατο, δεν έφτιαξε  το  σώμα του  ανθρώπου  με την πληροφορία  ότι  πρέπει να  αρρωστήσει, να γεράσει,  και να  πεθάνει. Πώς μπήκε ο θάνατος στη ζωή τών ανθρώπων; “ Φθονω διαβόλου” είναι η  απάντηση του Λόγου του Θεού “εισήλθε ο  θάνατος  στον άνθρωπο”.

Κι έρχεται ο Σωτήρας Χριστός, ο οποίος μας λέει: “ Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ και αν αποθανη, θέλει ζήσει. Και πας οστις ζη και πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα” ( Ιωαν.κεφ.ια, εδ.26).

Οι Υιοί του  Θεού ήταν  σαφέστατα οι απόγονοι του Σηθ. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι οι απόγονοι του Σήθ ζούσαν περίπου  900 χρόνια,  και μάλιστα ένας έζησε 969 χρόνια. Γιατί; Διότι  δεν υπήρχε  μεταξύ τους  καμία  κακία. Ζούσαν  αγαθά,  μέσα στην αγάπη,  στην  δικαιοσύνη,  στην ευθύτητα,  μέσα στο   αγαθό πνεύμα   δεν ήξεραν  καθόλου   περί  ποτηριών. Ενώ αντιθέτως οι απόγονοι του Κάιν ζούσαν περίπου 50-60 χρόνια, δεν το λέει η Γραφή αυτό το πράγμα αλλά βγαίνει το συμπέρασμα από το έξεις: Κάποτε όμως εφόσον αυξάνονταν και από τη μία παράταξη και από την άλλη, συναντήθηκαν, ενώθηκαν και όταν είδαν οι Υιοί του του Θεού διότι έτσι ονομάστηκαν οι απόγονοι του Σηθ ότι οι θυγατέρες των ανθρώπων ήταν ωραίες, τις παντρεύτηκαν.

Έγινε δηλαδή ένα “μπόλιασμα”, μια μίξη μεταξύ του DNA των δύο γενεών. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν;

1) Πρώτον παρήχθησαν-γεννήθηκαν οι ΓΙΓΑΝΤΕΣ.

2) Δεύτερον ότι ελαττωθηκαν τα χρόνια τους από εννιακοσία (900), στα (120) εκατόν είκοσι χρόνια. Δηλαδή το ένα DNA  “έπεσε ” και το αλλο ” ανέβηκε “. Γιατί; Διότι μετέδωσαν  τις κακίες τους, τις πονηριές τους και οι πονηριές   είναι εκείνες,   οι οποίες φθείρουν τη ζωή του ανθρώπου, τον οργανισμό του  και πράγματι ο άνθρωπος καταλήγει στον τάφο.

Αλλά εκείνο που κάνει καταπληξη είναι το  γεγονός ότι παρήχθησαν οι ΓΊΓΑΝΤΕΣ και αποδεικνύει σαφέστατα ότι το Πνεύμα της Αγαθότητας  έχει την  ιδιότητα   να δημιουργεί τεράστιες  φυσικές δυνάμεις στον οργανισμό  του ανθρώπου και να τον κάνει ανθεκτικό σε όλα τα δεινά, σε όλες τις αντιξοοτητες  ακόμη και  στις  καιρικές συνθήκες. Όταν, λοιπόν, αυτές οι τεράστιες φυσικές δυνάμεις εισήλθαν στις νοσογονους κοιλιές των θυγατερων των υιών των ανθρώπων, δεν   ήταν δυνατόν  να γεννηθούν  παιδιά επιρρεπή στη  νοσηρότητα και τη  θνητότητα. Αλλά παρήχθησαν  γίγαντες. Αυτό έγινε στην αρχή της ενώσεως όμως αργότερα μετέδωσαν τα πάθη τους οι θυγατέρες αυτές στους Υιούς του Θεού και εξαφανίστηκαν οι δυνάμεις αυτές και έπαψαν πλέον να γεννιόνται γίγαντες. Έκτοτε, όπως και σήμερα, γεννιούνται τα παιδιά επιρρεπή στη νοσηρότητα.

Άρα τα χρόνια ζωής ελαττώθηκαν στα 120 την εποχή πριν τον κατακλυσμό, μετά την ένωση και κατά συνέπεια τη μετάδοση της διαφθοράς και, όχι την εποχή μετά τον κατακλυσμό όπως είναι η θέση της εκκλησίας σήμερα( Γέν. 6,2-6,3).  Και δεύτερον δεν θα μπορούσε οι Υιοί του Θεού να είναι οι Καινίτες, διότι όπως αποδείξαμε περίτρανα το πνεύμα της Αγαθότητας είναι αυτό πού έχει την ιδιότητα να δημιουργεί τεράστιες φυσικές δυνάμεις στον οργανισμό του ανθρώπου. Πράγμα  του οποίου,  στερούνταν  οι Καινιτες   και κατά ακολουθίαν  στερούνται  της δυνατότητας το σπέρμα  των  Καινιτών να   γεννήσει γίγαντες αφού  ήταν  γεμάτοι  από πάθη  και κακίες. Η ερμηνεία πάλι ότι Υιοί του Θεού είναι πεπτώκοτες άγγελοι είναι εντελώς εσφαλμένη διότι οι άγγελοι είναι ασώματοι και δεν νυμφεύονται πόσο μάλλον να τεκνοποιήσουν. Διότι ο άγγελος ούτε πεινά, ούτε διψά, ούτε κουράζεται, ούτε σώμα έχει.

Όμως που βρήκε την γυναίκα ο Κάιν αφού δεν υπήρχε άλλος κόσμος;

Εκείνο το οποίο μάς χαροποιεί τα μέγιστα και γεμίζει την καρδιά μας αγαλλίαση, είναι ότι ο Λόγος του Θεού μας χορηγεί ένα όπλο πανίσχυρο και παντοδύναμο. Η χρήση αυτού του όπλου δεν έγινε ποτέ άλλοτε, ούτε κοσμικό, ούτε πνευματικό, ούτε στην εποχή της Παλαιάς Οικονομίας, ούτε στην εποχή της Νέας Οικονομίας. Το όπλο αυτό είναι η Σοφία και η Επιστήμη.

«Σοφία και Επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών σου και η σωτήριος δύναμις» ( Ησαΐας.κεφ.λγ’, εδ.6 ).

Αυτές τις δύο δυνάμεις θα τις ενώσουν οι άνθρωποι και από επιστημονικής πλευράς, διότι στην ουσία είναι μια δύναμη, επειδή είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, στο βάθος η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Οι άνθρωποι τις έχουν χωρίσει και έχουν δημιουργήσει τον ακρωτηριασμό στην υπόσταση του ανθρώπου. Διότι η φυσική δύναμη αφενός μεν και η υπερφυσική αφετέρου δε απαρτίζουν την υπόσταση του ανθρώπου, αποτελούν την οντότητά του, την προσωπικότητα τού.

Όταν λοιπόν, ο Κάιν  ζήλεψε, έκανε τη σκέψη να εξαφανισει τον αδερφό του.  Από εδώ  βγαίνει το  νόημα  ότι κληρονόμησε  ο Κάιν  τις κακίες   και τις  πονηριές   της μητέρας   του. Γιατί; Πρώτα- πρώτα γιατί ζήλεψε τον αδελφό του, τη θυσία που έκανε ο Άβελ, στο Θεό παρά το ότι, δεν απέβλεψε ο Θεός καλύτερα στη θυσία του άλλου ( Γεν. κεφ.δ’ εδ. 4). Δημιουργήθηκε, λοιπόν η ζήλια,  την οποία είχε κληρονομήσει από τη μητέρα του και κατά συνέπεια ο φθόνος. Εν τω μεταξύ δημιουργήθηκε ο εγωισμός, ο οποίος όπως είπαμε, γέννα την επιθυμία απεθυμησε τα ποίμνια του αδελφού του, να τα κάνει δικά του. Και ως πρώτος που ήταν, σκέφτηκε, γιατί να μην είμαι εγώ καλύτερος από τον αδελφό μου, μια και είμαι μεγαλύτερος;

Και έτσι πήρε την απόφαση να φονευσει τον αδελφό του, κατέβηκαν κάτω στην πεδιάδα και εκεί τον φονευσε μ’ ένα ρόπαλο.

Ο Θεός τον ηλεγξε και αυτός αντί να μετανοήσει αντεταχθη, αντέδρασε και έφυγε από προσώπου του Κυρίου, ήθελε να ζει μόνος του. Θύμωσε και παρεξήγησε τόν Θεό, δεν ήθελε ούτε καν να βάλει στη σκέψη του ότι υπάρχει Θεός. Θεωρείται βέβαιο ότι μετανάστευσε στην ανατολική Ασία.

Έτσι, λοιπόν, τώρα με τα δαιμόνια αυτά πήρε γυναίκα, και έκανε παιδιά, δημιούργησε μία κοινωνία με τους απογόνους του.

Η γυναίκα αυτή  που βρέθηκε  να έχει ο  Κάιν βγαίνει το συμπέρασμα   ότι προήλθε  από την εξελικτική   πορεία  του   ανθρώπου, οι οποίοι μετανάστευαν  συνεχώς  ανα τις χιλιετηρίδες   προκειμένου  να επιβιώσουν από τους   παγετώνες  αναζητώντας  τροφή  πολύ πριν όπως θα δούμε. Μιλάω   και   για το  διάστημα   από τη δημιουργία   του ανθρώπου   έως τον Αδάμ. Θεωρείται βέβαιο από επιστημονικές έρευνες ό,τι η χρονική περίοδο εμφάνισης τους στην γεωγραφική περιοχή συμπίπτει απόλυτα με τα δεδομένα της Γένεσης.  Εδώ, λοιπόν, ο Κάιν έκτισε την πόλη αυτή της κακιάς μέσα του και όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους έκτισε και την πόλη με πέτρες και με ξύλα, για να στεγάσει την φυσική του ζωή.

Η δεύτερη εκδοχή που συνέβη είναι η γυναίκα αυτή που βρέθηκε να έχει ο Κάιν είναι αδελφή του. Γιατί; Διότι ο Αδάμ γέννησε πολλούς υιους και θυγατέρες αφότου έκανε την παράβαση και   εφόσον ο χρόνος ξεκίνησε   να μετράει  μετα την πτώση του διότι  η ηλικία του   Αδάμ κι  όλων των ανθρώπων  άρχισε   να  χρονολογείται  από τότε που  έγινε η   πτώση,  τότε  βγαίνει το συμπέρασμα  ότι ο   Κάιν  ήταν  ένα   χρόνο μικρότερος   του  πατέρα  του.

Επομένως ο Αδάμ γέννησε πολλούς υιούς και θυγατέρες στο διάστημα αυτό, των εννιακοσίων τριάντα ετών.  Σε αυτή την εκδοχή οι γυναίκες αυτές ανήκαν- ενσωματώθηκαν στην κοινωνία που δημιούργησε ο Κάιν.

Για την ανάπτυξη των κατοικιών της γης κατά την περίοδο αυτή τα επιστημονικά στοιχεία συσχετίζονται απόλυτα με τα δεδομένα της Γένεσης. Η Νεολιθική περίοδος ξεκίνησε περίπου το 10.000 στη Δ. Ασία και το 5.500π.Χ στην κεντρική Ευρώπη.

Πρόκειται για μια περίοδο της ιστορίας κατά την οποία θεσμοθετείται σε μεγάλο εύρος η μόνιμη εγκατάσταση, η εξημέρωση των ζώων και των φυτών αλλά και η χρήση κεραμικής.

Έχοντας πάλι υπόψη ότι, ως προς το γεωγραφικό χώρο εμφάνισης του πρώτου ανθρώπου, η επιστημονική άποψη συμπίπτει περίπου με την βιβλική. Ο σύγχρονος άνθρωπος Homo sapiens (γένος Homo) του οποίου η εξελικτική του πορεία διαχωριστηκε απο τα άλλα ανθρωποειδή-ζώα περίπου 2.3 εκατομμύρια χρόνια πριν και εμφανίστηκε πρώτη φορά κοντά στο 400.000 με 250.000 π.Χ. οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν περίπου 20-30 χρόνια.

Ο Αδάμ όπως προείπαμε υπήρξε πριν από 5.5 χιλιάδες χρόνια, αυτά τα χρόνια υπολογίζονται από τους ιστορικούς της Γραφής μέσα από το γενεαλογικό δέντρο της Παλαιάς και Καινης Διαθήκης αφότου έκανε την παράβαση (πτωτικα χρόνια). Πριν την πτώση δεν γνωρίζουμε πόσα χρόνια έζησε ο Αδάμ και πότε τον δημιούργησε, δεν γνωρίζουμε δηλαδή πόσα χρόνια πέρασαν από την ημέρα της δημιουργίας του έως την ημέρα της πτώση του, ζούσε μέσα στα πελάγη της αγαθότητας του. Εκτιμώ ότι πρέπει να συναντήθηκαν με το (γένος Homo) δηλαδή τον σύγχρονο άνθρωπο Homo sapiens sapiens ο οποίος περίπου 50.000 με 100.000 χρόνια πριν, αντικαθιστώντας τους πληθυσμούς του Homo erectus στην Ασία και του Homo neanderthalensis στην Ευρώπη απο τον οποίο προέρχεται η ανθρωπότητα σήμερα.

Στην ηλικία των 22 ετών όταν με κάλεσε ο Θεός ξεκίνησα πρώτα μελετώντας τη Καινή Διαθήκη, εκεί διαπίστωσα με έκπληξη ότι πολλές φορές ο Χριστός αναφέρεται μέσα στο Ευαγγέλιο ως Υιός του ανθρώπου.

Βλέπουμε ότι ο Χριστός αν και Θεός αυτοαποκαλείται Υιός ανθρώπου μας διδάσκει δηλαδή ότι ο άνθρωπος έχει την πρώτη θέση στη δημιουργία. Ο Κύριος θυσίασε τον ίδιο τον εαυτό Του για τον άνθρωπο προς σωτηρία πέρα από  σύνορα και διακρίσεις. «… Θέλει να σωθωσι πάντες οι άνθρωποι, και να ελθωσιν εις επιγνωσιν της αλήθειας» ( Α’ Τιμόθ. κεφ.β’, εδ. 4). Νομίζω ότι ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, όμως όλοι οι άνθρωποι δεν θέλουν.

Επληθυνοντο τώρα και οι μεν και οι δε και ύστερα από αιώνες κάπου συναντήθηκαν οι Υιοί του Θεού με τους Υιούς των ανθρώπων.

Έτσι δημιουργήθηκαν τα δύο αντίθετα ρεύματα των ανθρώπων στον κόσμο τότε. Χωριστά ήταν οι Υιοί του Θεού και χωριστά οι άνθρωποι, οι οποίοι ζούσαν το πονηρό έως ότου ενώθηκαν και ανακατεύτηκε μεταξύ των ανθρώπων το αγαθό και το κακό.

Ο Θεός δεν τούς είχε δώσει εντολή να μην ενωθούν με τους υιούς των ανθρώπων. Έτσι, λοιπόν, ο άνθρωπος κατέπεσε από τη θέση που τον δημιούργησε ο Θεός, στο επίπεδο του ζώου. Ενώ ο άνθρωπος έχει την πρώτη τιμή, την πρώτη αξία σε ολόκληρο το σύμπαν, σε όλα τα δημιουργήματα του Θεού, αυτός καταπατησε την μεγάλη αυτή εξουσία και κατεπεσε στο επίπεδο του ζώου. Μέσα του διατηρεί κτηνώδη ένστικτα, εγωισμούς, μισή κι αγριότητα, τα οποία πολλές φορές αδυνατεί να τα συγκρατήσει φυλακισμενα.

Από τότε και έπειτα άρχισε να δημιουργείται η κοινωνία αυτή η προκατακλυσμιαια, που όπως μάς λέει η Γραφή, τα μέλη της έφθασαν στο σημείο να μη θεωρούνται άνθρωποι με τα κακά που έκαναν. Με την αμαρτωλή τους διαγωγή, με τη διαφθορά και την ακολασία τους, με την αγριότητα τους, που δεν ήταν άνθρωποι, αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα.

Η δυσοσμία αυτή ανέβαινε μέχρι το θρόνο του Θεού και ο Θεός παρά το ότι έχει άπειρη αγάπη για τον άνθρωπο, δε μπόρεσε να υπομένει αυτή τη δυσοσμία αποφάσισε και τούς έπνιξε με τον κατακλυσμό. Μέσα όμως σ’ αυτή την κοινωνία υπήρχε ένα φωτεινό μετέωρο, ο Νώε και τα τρία παιδιά του.

Αυτά τώρα τα τρία παιδιά δημιούργησαν την νέα ανθρωπότητα που βλέπουμε σήμερα.

Είναι γνωστό ότι στον κατακλυσμό δεν υπήρχε παρά μόνο ο Νώε, απόγονος του Σηθ ο οποίος Νώε, όταν γέννησε το πρώτο του παιδί ήταν 500 ετων και όταν μπήκε στην κιβωτό ήταν (600) εξακοσίων ετών και στο εξακοσιοστο πρώτο έτος του, εξηλθε απο την κιβωτό. Είχε μαζί του τα παιδιά του και τις νύφες τού, αλλά  δεν είχαν καμία σχέση με την δική του την ζωή (βίος ). Δηλαδή  είχαν αναμειχθεί   μέσα  στα παιδιά   του και  τις νύφες  τού  το αγαθό  και το   πονηρό.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι,  η γενιά του Σήθ θα  σωθεί  από τον  κατακλυσμό δια μέσω   του Νώε  και θα συνεχίσει  την ανθρωπότητα.

Αναφέρεται στην γενεαλογικη σειρά από τον Αδάμ μέχρι τον Νώε και είναι ο δεύτερος μετά τον Αδάμ, με τον οποίο συνεχίζεται το γενεαλογικό δέντρο μέχρι τον Ιησού Χριστό.

Η δε  γενιά  της  εξελικτικής   πορείας  του  ανθρώπου  θα  σωθεί  από τον κατακλυσμό  δια   μέσω  τις   γυναίκες  των  παιδιών  του  Νώε. Έτσι ήθελε το έλεός του Θεού της αγάπης και έτσι έγινε. Αφότου, λοιπόν   επέζησαν  αυτές οι   ψυχές  μετά τον κατακλυσμό, από τις   οποίες   προέρχεται η ανθρωπότητα   σήμερα,   εξακολουθεί να υπάρχει   ανακατεμένο   το  αγαθό   και το πονηρό το  καλό  και  το   κακό   σε όλους   τους  ανθρώπους.

Θα παραθέσω ένα ακόμα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό κατά το δυνατόν από όλους. Εάν υποθέσουμε ότι ο Νώε εκτός από τους τρεις γιούς είχε κάνει και κόρες τότε, οι γιοί του θα παντρεύονταν τις αδελφές τούς κάνοντας παιδιά μαζί τους μιας και όπως λέγεται τότε επιτρέπονταν, και οπωσδήποτε τότε το κακό   που   διέπραξε ο Κάιν θα τερμάτιζε με τον κατακλυσμό.

Εάν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα ζωώδη πάθη θα διαπιστώσουμε πως είναι όμοια με αυτά των ανθρώπων, για παράδειγμα: στην καμήλα παρατηρείται ο φθόνος, στη γάτα η κλοπή, στην αλεπού η πονηριά, στα θηρία η αρπαγή, στον κόκορα η αλαζονεία, στο παγώνι η υπερηφάνεια, στο βάτραχο η φιλαργυρία ( διότι ουδέποτε εθεάθη να τρώγει). Είναι η απόδειξη της μίξης μεταξύ τους.  Βέβαια η διαφορά έγκειται στη διανόηση και το σώμα.

Και σε πολλά άλλα σημεία, εάν τα εξετάσουμε και σε φυσικά πλαίσια σε σχέση με τα ζώα, θα δούμε αργεί ο εγκέφαλος του ανθρώπου να αναπτυχθεί αφού όμως αναπτυχθεί, υπερέχει κατά πολύ του ζώου δεν υπάρχει πλέον σύγκριση. Αφότου έδωσε ο Θεός το Λόγο Του, ο άνθρωπος αναπτύχθηκε ακόμη περισσότερο “ εις το γιγνωσκειν αγαθό και πονηρό. ( Γέν.κεφ.γ’, εδ.22)

Όπως είπαμε πολλές φορές, σήμερα ακόμη δεν είμαστε άνθρωποι, είμαστε σε μία ενδιάμεση κατάσταση και οδηγούμαστε αργά μεν, αλλά σταθερά για να φτάσουμε στο επίπεδο του ανθρώπου.

«Ιδού ο άνθρωπος εν τιμή ων παρεσυνεβληθη τοις κτηνεσι τοις ανοητοις και αμοιωθει αυτοις» ( Ψαλμ. κεφ.μθ’,εδ.12)

Επίσης μέσα στο σώμα μας υπάρχουν τα στοιχεία αυτά της φύσης, όπως το υδρογόνο, ο άνθρακας, το οξυγόνο, το ασβέστιο, ο μόλυβδος, σίδηρος, άζωτο κ.α. Αποδεικνύοντας ότι είμαστε φτιαγμένοι από χώμα (χοικός). Χωρίς αμφιβολία.

Ο άνθρωπος γεννήθηκε από τα άστρα δηλαδή από την ίδια ύλη αυτή των αστεριών. Από τη γη έως τόν ήλιο, τα πάντα έχουν δημιουργηθεί από αστρικά υλικά. Έτσι, το σώμα μας είναι ένας μικρός πλανήτης.

Στο σημείο αυτό πληροφοριακά θα αναφέρω τη Γενεαλογία από τον Αδάμ έως τον Νώε,  τον οποίον οι ηλικίες ήταν: Αδάμ 930 χρόνια,  Σήθ 912 χρόνια, Ενώς 905 χρόνια, Καιναν 910 χρόνια, Μαλαλεήλ 895 χρόνια Ιάρεδ 962 χρόνια, Ενώχ 365 χρόνια, Μαθουσάλας 969 χρόνια, Λάμεχ 777 χρόνια Νώε 950 χρόνια.

Βλέπουμε ότι ο Αδάμ έκανε μια παράβαση κι αυτό το λάθος του στοίχισε τη ζωή του. Όμως χρειάστηκαν 930 χρόνια για να φθαρεί το σώμα του ( πτωτικά χρόνια) και να πιστέψει ότι είναι δυνατόν να πεθάνει. Δυσκολεύτηκε παρα πολύ να πεθάνει και τελικά το κατάφερε, το πίστεψε και μπήκε κάτω από τα ραδίκια. Ο Μαθουσάλας δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να πεθάνει, έζησε 969 χρόνια, ο πατέρας του όμως, ο Ενώχ δεν μπορούσε να πιστέψει στο θάνατο και έφυγε και ζει ακόμα.

Η μακροβιότητα τους εξηγείται με την θεωρία,  οτι η αμαρτία μόλις άρχιζε την καταστρεπτικη της επίδραση επάνω στο ανθρώπινο γένος,  όπου η αρχική του φύση ήτα ΑΘΑΝΑΤΗ.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι από τότε, όσο αυξάνονταν τα λάθη και οι αμαρτίες των ανθρώπων, τόσο πλήθαιναν οι αρρώστιες και λιγοστεύε η ζωή. Έτσι φθάσαμε στην εποχή μάς που αμέσως μετά τη γέννηση του ανθρώπου αρχίζει η φθορά, οι ασθένειες, το γήρας και λίγο αργότερα ο θάνατος.

Μερικοί πιστεύουν ότι εκείνη την εποχή μετρούσαν διαφορετικά το χρόνο και ότι αυτό πού αποκαλούσαν ένα έτος ήταν ουσιαστικά ένας μήνας. Εάν όμως μελετήσουμε προσεκτικά την αφήγησης της Γένεσης δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι οι άνθρωποι τότε  μετρούσαν το χρόνο όπως εμείς σήμερα. Ας εξετάσουμε ένα παράδειγμα: Σύμφωνα με τα εδάφια ( Γένεση 5:15-18 ) ο Μαλαλεήλ απέκτησε έναν γιο σε ηλικία 65 χρονών και πέθανε 895 χρονών. Ο Εγγονός του ο Ενώχ, απέκτησε και εκείνος έναν γιο σε ηλικία 65 χρονων (5:21). Επομένως αν ένα έτος ήταν όντως ένας μήνας, τότε αυτό θα σήμαινε ότι οι δύο άντρες έγιναν γονείς όταν ήταν μόλις πέντε χρόνων πράγμα που φυσικά δεν στέκει δεν είναι λογικό.

Να γνωρίζουμε πως υπήρχε η άγνοια του χρόνου προ της πτώσεως και ο οποίος χρόνος πάλι θα αγνοηθεί, μετά από την απόκτηση της αιωνίου ζωής . Πιο μπροστά ήταν άγνωστος ο χρόνος, δεν τον γνώριζαν οι άνθρωποι, γιατί δεν είχαν καμία ανάγκη να τον χρησιμοποιήσουν, όπως σήμερα. Μετά την πτώση του ο Αδάμ χρειάστηκε τον χρόνο. Μετρούσε το εικοσιτετραωρο, βλέποντας να ξημερώνει και να ανατέλλει ο ήλιος. Μετρούσε το μήνα, βλέποντας την πανσέληνο. Μετρούσε τον χρόνο, βλέποντας να φεύγει και να έρχεται το καλοκαίρι που είχε φρούτα, τα οποία χρειάζονταν για να τραφεί. Έτσι άρχισε να διακρίνει τις εποχές και να μέτρα τον χρόνο. Πρώτα-Πρώτα έπρεπε να ξέρει να μέτρα πόσα χρόνια θα ζήσει, αφότου έκανε την παράβαση, με αποτέλεσμα να εισέλθει από την αθανασία στη θνησιμότητα. Αλλά έπρεπε να χρησιμοποιήσει τον χρόνο και στην κυοφορία της γυναίκας τού. Όταν οι ανάγκες αυτές εξαφανιστούν, ο άνθρωπος δεν θα έχει ανάγκη να μετράει το χρόνο. Βεβαίως, όταν ο άνθρωπος κατορθώσει ν’ ακουμπήσει την αιωνιότητα, δεν θα του χρειαστεί πλέον ο χρόνος. Τι να τον κάνει τον χρόνο, θα τεθεί και πάλι σε άγνοια. Τώρα μόνο τον έχει ανάγκη.

Επομένως, η προέλευση μας είναι και από τις δύο μεριές, με κομβικό σημείο το τέλος της έκτης ημέρας της δημιουργίας του ανθρώπου απο τον ίδιο τον Θεό. ( Αδάμ-Εύα) Εγω σας λεω λοιπόν δημόσια για πρώτη φορά οτι είναι και τα δύο!

Για παράδειγμα στο σπήλαιο των Πετραλώνων βρέθηκαν απολιθώματα φωτιάς και γύρω της οστά ζώων. Άρα κάποιοι άναψαν φωτιά, μαγείρεψαν και φάγανε.

Εκεί ανακαλύφθηκε ένα από τα αρχαιότερα και καλύτερα διατηρημένα ανθρώπινα κρανία στην Ευρώπη ηλικίας 800.000 ετών καθώς και λίθινα εργαλεία της παλαιολιθικης εποχής (Πουλιανος Α. Ανθρωπολόγος).

Για δύο εκατομμύρια χρόνια ο ανθρώπινος εγκέφαλος μεγάλωνε συνεχώς και η ευφυΐα του ανθρώπου αυξάνονταν σταθερά. Ο Homo erectus είχε ανακαλύψει τη φωτιά και χρησιμοποίησε εργαλεία.  Η φωτιά ανακαλύφθηκε πριν περίπου 1εκατομμυρια χρόνια ίσως και λιγότερο η  οποία έδωσε ένα “μπουστάρισμα ” στο ανθρώπινο κύτταρο λόγω κύριος της καλύτερης πέψης και της καλύτερης λήψης των συστατικών της τροφής από το μαγείρεμα. Μπορεί να χρησιμοποίησε και απλές μορφές λογου για την επικοινωνία τού.

Ωστόσο με την εμφάνιση των Homo sapiens η ανθρώπινη ευφυΐα έφτασε σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο. Το χρονολογιο βασίζεται σε παλαιοντολογικά, εξελικτικά, μορφολογικα και γενετικά δεδομένα.

Κι ενώ η επιστήμη έχει τις αποδείξεις από το DNA που μπορεί να πάει μέχρι και 800.000 χρόνια πίσω στο χρόνο λόγω της μεγάλης μνήμης του, αποδεικνύοντας ουσιαστικά την ύπαρξη- δημιουργία  ανθρώπου πολύ πριν τόν Αδάμ, (ο οποίος υπήρξε πριν από 5.5 χιλ.χρονια) η εκκλησία επιμένει στον εγωισμό έως σήμερα ισχυριζόμενη ότι τα χρόνια αυτά ειναι πολύ λιγότερα και κάνει λάθος η μέτρηση μνήμης του DNA, πως δεν υπήρξαν άλλοι άνθρωποι, και ότι όλη η δημιουργία έγινε πολύ γρήγορα. Ισχυρίζονται δηλαδή ότι δεν πέρασαν εκατομμύρια χρόνια απο ημέρα σε ημέρα κατα τη δημιουργία, αλλά όλα γίνανε και δημιουργήθηκαν πολύ γρήγορα, σε μία στιγμή, όπως το στερέωμα, το φως, τα ύδατα, οι αστέρες .κ.α. Πράγματα που είναι παιδαριωδη και παντελώς ανυπόστατα αυτά που λένε και πιστεύουν.

Ούτε φυσικά ισχύει αυτό που λέγεται από την μεριά της επιστήμης, δηλαδή ότι το ανθρώπινο γένος ( γένος Homo)  διαχωριστηκε και ξεχώρισε η εξελικτική του πορεία από τα άλλα ανθρωποειδή όπως ο Αυστραλοπιθηκος ως το εξυπνότερο ζώω. Αλλά τι ισχύει; Ισχύει ότι η προέλευση μας είναι και από τις δύο μεριές (παρατάξεις) με κομβικό και καθοριστικό σημείο το τέλος της έκτης ημέρας της δημιουργίας του ανθρώπου από τόν ίδιο τον Θεό. Θυμηθείτε ότι, και τα ζώα αλλά και ο άνθρωπος δημιουργήθηκαν την ίδια ημέρα, δηλαδή συνέπεσαν την έκτη ημέρα.

Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι οι Υιοί του Θεού ενώθηκαν με τα ζώα, αλλά άνθρωποι με άνθρωποι. Άνθρωποι που προήλθαν από τα ζώα, άνθρωποι όπου η εξελικτική τους πορεία των εκατομμυρίων χρόνων διαχωριστηκε απο τα άλλα ανθρωποειδή-ζώα και διαμορφώθηκε την έκτη ημέρα όπου συναντήθηκαν και τελικός ενώθηκαν.  Εκτιμώ ότι η εξελικτική πορεία του ανθρώπου μαζί με την ανακάλυψη της φωτιάς και του μαγειρέματος της τροφής με τα οφέλη της, δεν θα έφτανε τη νοημοσύνη- ευφυΐα μας στο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα δηλαδή στο μεγάλο νέοτεχνολογικό πολιτισμό, εάν δεν υπήρχε η ένωση και η αναβάθμιση του DNA των υιών των ανθρώπων – σύγχρονος Homo sapiens sapiens απο τους Υιούς του Θεού- απόγονοι του Σήθ , το οποίο DNA είναι κατά 99,9 ίδιο με όλους τους ανθρώπους της Γης.

Βγαίνει, λοιπόν, το συμπέρασμα ότι από τότε που ενώθηκαν οι άνθρωποι, το αγαθό και το πονηρό το φιλοξενούμε όλοι μας και το ένα και το άλλο. Τώρα βεβαίως καλούμαστε όλοι από τον Θεό να βγάλουμε τα πονηρά στοιχεία και να ονομαστούμε Υιοί Θεού. Πρέπει να παλέψουμε εναντίον εκείνου του ετέρου εαυτού μας, εναντίον του πονηρού που υπάρχει μέσα μας, εναντίον του παλαιού ανθρώπου. Βλέπουμε ότι ο Χριστός αν και Θεός, αυτοαποκαλειται Υιός ανθρώπου. Μας διδάσκει  δηλαδή οτι άνθρωπος έχει την πρώτη θέση στη δημιουργία. Ο Κύριος θυσίασε τον ίδιο τον εαυτό Του, για τον άνθρωπο, με απλά λόγια Εκείνος πλήρωσε για τον καθένα μας ώστε να μην οφείλουμε θάνατο. Να πιστεύουμε ότι με συντελεστή τη Θεία χάρη θα επιτύχουμε την άνοδο μας από το επίπεδο του υπάνθρωπου- ζώου στο επίπεδο του ιδεώδους ανθρώπου του ανθρώπου-θείου.

Στο Λόγο του Θεού αναφέρεται ότι μια μέρα θα εμφανιστούν άνθρωποι, οι οποίοι θα έχουν κατορθώσει με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος να έχουν απομακρύνει το πονηρό μέσα στη ψυχή τους και αυτοί θα ονομαστούν και πάλι Υιοί του Θεού και σ’ αυτούς θα δώσει κυριαρχικά δικαιώματα, να γίνει κυρίαρχος και επί των φυσικών και επί των πνευματικών νόμων, δια της πίστεως  ώστε να ελευθερώσουν, λέει, τη φύση, η οποία στεναζει και συναγωνια. Όταν θα ιδρυθεί η Βασιλεία του Θεού επί της γης, τότε και η γη θα παράγει αυτομάτως, ώστε να ζούν όλοι οι άνθρωποι ειρηνικά και αιωνίως.